Προβολές: 377
Βήμα 1 – Επικεντρωθείτε σε ένα πρόβλημα
Η επίλυση τυχόν προβλημάτων που σχετίζονται με την ανατροφή είναι σαν να μεταφέρετε μερικά καρπούζια κάτω από το ένα χέρι – η προσπάθεια γίνεται μάταια. Ως αποτέλεσμα, εκτός από την εξουδετέρωση συναισθηματικά, τεντώνετε περαιτέρω τα νεύρα σας και αυτά του παιδιού σας.
Το “σφίξτε και δράστε!” προσέγγιση, η οποία εφαρμόζεται συχνά σε κατάσταση αδυναμίας, δεν είναι αποτελεσματική. Μπορεί να οδηγήσει σε μια στιγμιαία αλλαγή, αλλά δεν θα διαρκέσει και θα καταλήξει να είναι μια απογοήτευση.
Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην εστιάζετε υπερβολικά στα προβλήματα και να μην δείχνετε ότι επηρεάζεστε. Εστίαση σε ένα μόνο από αυτά τα θέματα.
- Κάνει κακή συμπεριφορά με την αδερφή ή τον αδερφό του
- Είναι ανεύθυνο
- Αρνείται να συμμορφώνεται με μια καθημερινή ρουτίνα
- Πέφτει σε υστερικές κραυγές
- Σεβασμός ή διακοπή συνεχώς συνομιλιών ενηλίκων
- Δεν θέλει να κοιμηθεί μόνος του
- Δεν θέλει να βουρτσίσει τα δόντια του
Αυτές είναι μερικές από τις καθημερινές δραστηριότητες των παιδιών που αντιμετωπίζουν οι γονείς. Μπορείτε να ξεκινήσετε με το πιο σοβαρό, ή αυτό που φαίνεται πιο αβλαβές για εσάς, σε μια προσπάθεια να αλλάξετε τη συμπεριφορά του παιδιού.
Βήμα 2 – Εξηγήστε με σαφήνεια τι είναι κακή και καλή συμπεριφορά
Όταν μιλάμε για πειθαρχία, οι γονείς στοχεύουν συνήθως στην εξάλειψη προβληματικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, αυτή είναι μια μερική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Ένα αποτέλεσμα επιτυγχάνεται εάν το παιδί μάθει να αντικαθιστά τις κακές εκδηλώσεις με τις καλές. Όταν επιβάλλονται μόνο απαγορεύσεις, το παιδί θα επιστρέψει αναπόφευκτα στις παλιές του συνήθειες.
Διευθύνσεις όπως: “Μην είστε κακοί!”, “Συμπεριφέρεστε ευγενικά!” συχνά, δεν αποδίδουν ένα παραγωγικό αποτέλεσμα όπως αναμενόταν, ο λόγος είναι αρκετά απλός – ακόμα δεν καταλαβαίνουν τα επίθετα που χρησιμοποιούν οι ενήλικες ή όχι με τον τρόπο που φαντάζουμε. Ακόμα κι αν δείχνει κατανόηση, συμφωνώντας με τη μητέρα και τον πατέρα του, ο μικρός άνδρας δεν έχει ιδέα πώς να αντιδράσει σε μια δεδομένη κατάσταση για να λύσει το πρόβλημα.
Για να εξαλειφθούν οι υστερικές εκρήξεις, για παράδειγμα, πρέπει να δείξετε πώς πρέπει να αντιδράτε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Ορίστε πολύ καθαρά τι είναι κακό και τι είναι καλή συμπεριφορά. Η συνεχής διασπορά παιχνιδιών σε όλα τα δωμάτια μπορεί να εξηγηθεί ως ανεύθυνη.
Και προσθέστε ότι δεν θέλετε να το βλέπετε κάθε μέρα. Η θετική αντίδραση, η οποία πρέπει να αντικαταστήσει το κακό, είναι για το παιδί να βάλει όλα τα πράγματα στη θέση του μετά τη λήξη των αγώνων.
Βήμα 3 – Αντιμετωπίστε το πρόβλημα με το παιδί σας
Ο έλεγχος και η αντίθεση στον έλεγχο είναι οι κύριες συγκρούσεις στην ανατροφή που εφαρμόζονται σε κάθε οικογένεια. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας γονέας που δεν ήταν στην αδύνατη κατάσταση να κάνει το παιδί του να κάνει κάτι που δεν θέλει να κάνει. Και η σκέψη ότι ένας τόσο μικρός άνθρωπος καταφέρνει να προσφέρει εκπληκτική αντίσταση οδηγεί συχνά σε θυμό από τη θέση της αδυναμίας.
Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να επιλυθεί αρκετά εύκολα. Ανταποκριθείτε στο πρόβλημα με το παιδί σας. Αντί να επαναλαμβάνετε καθημερινά τη δραστηριότητα τακτοποίησης των κουκλών ή των φορτηγών σας, προσπαθήστε να εξηγήσετε τι δεν σας αρέσει.
Ας πούμε ότι είναι επίσης δυσάρεστο να συνεχίζεις να παλεύεις για το χάος στο σπίτι. Μπορείτε να του δείξετε ότι καταλαβαίνετε τι περνάει, καθώς υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να τα αφήσετε μακριά, οπότε μπείτε στη θέση του και δείξτε του, πώς πρέπει να γίνει σωστά.
Όταν του ζητάτε να λύσει αυτό το πρόβλημα μαζί. Ξεχωρίστε τα παλιά και σπασμένα πράγματα, τακτοποιήστε τα άλλα προσεκτικά στις θέσεις τους. Τότε μπορείτε να τα βγείτε μαζί και να τα βάλετε πίσω στα ράφια, οπότε βλέπει ότι η προσπάθεια δεν είναι τόσο μεγάλη και απαιτητική με την πραγματική της έννοια, και προφανώς, δεν θα αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο για άλλες δραστηριότητες.
Βήμα 4 – Κάντε μικρά βήματα για να ενθαρρύνετε το παιδί
Η εμπειρία των περισσότερων γονέων δείχνει ότι τα παιδιά δεν μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους μόνιμα μετά από μία μόνο συνομιλία. Χρειάζεται πολλή υπομονή και επιμονή.
Τα πράγματα συμβαίνουν σε μικρά βήματα. Μία από τις πρώτες μάχες με ένα μικρό παιδί είναι ο καθένας να τρώει σωστά χωρίς να λερωθούν τα πάντα γύρω του. Εάν το τονίσουμε αυτό τη στιγμή που χύνει το μπολ, θα έχει την αίσθηση της αποτυχίας.
Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό να αρχίσουμε να σημειώνουμε πώς χύνεται όλο και λιγότερο. Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσει να μετράει τα γεύματα στα οποία κατάφερε να διατηρήσει το τραπέζι καθαρό. Μικρά βήματα επιτυχίας όχι μόνο ενθαρρύνουν τους γονείς, αλλά και ενθαρρύνουν τα παιδιά να συνεχίσουν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Βήμα 5 – Χρησιμοποιήστε συχνές φιλοφρονήσεις
Πολλοί γονείς κάνουν το λάθος να επικρίνουν τα παιδιά τους όταν έχουν κάνει ένα λάθος, αλλά ξεχνούν να τα επαινούν όταν τα πήγαν καλά. Οι παρατηρήσεις λειτουργούν και δεν πρέπει να γλιτώνονται. Ωστόσο, τα κίνητρα έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στην ανατροφή.
Εάν η μόνη επιλογή για το παιδί σας να τραβήξει την προσοχή σας είναι να κάνετε πράγματα που δεν εγκρίνετε, ακόμη και η αρνητική σας αντίδραση θα είναι καλύτερη για αυτό από το να μην πάρει καμία. Με μια τέτοια προσέγγιση από την πλευρά σας, με τον καιρό θα αποδειχθείτε κλασικός χούλιγκαν.
Ο μεγάλος έφηβός σας θα είναι ήδη συνηθισμένος να μπορεί να σας τραβήξει την προσοχή μόνο όταν αντιμετωπίζει προβλήματα. Προσπαθήστε να χρησιμοποιείτε συχνά τον έπαινο, που μπορεί να έχει τη μορφή λέξεων, κάποια ανταμοιβή ή προνόμιο. Προσέξτε να μην το παρακάνετε. Διατρέχετε τον κίνδυνο να αρχίσετε να το παρακάνετε ή να φτάσετε στο άλλο άκρο όταν περιμένετε συνεχώς να σας εντυπωσιάσουν.
Βήμα 6 – Να είστε συνεπείς, μην τα παρατάτε
Όταν αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα, πρώτα δημιουργήστε ένα σχέδιο δράσης και, στη συνέχεια, ακολουθήστε το σχολαστικά. Πολλοί άνθρωποι παραιτούνται όταν το σχέδιο έχει τεθεί σε ισχύ επειδή δεν βλέπουν την ταχεία πρόοδο που περίμεναν. Οι αλλαγές στην ανατροφή είναι αργές και απαιτούν υπομονή.
Μην περιμένετε να γίνουν πράγματα με ένα μαγικό ραβδί. Για να μπορέσετε να αξιολογήσετε τα αποτελέσματα, αρχίστε να κρατάτε ένα ημερολόγιο στο οποίο θα παρατηρείτε τις αλλαγές.
Εάν το πρόβλημα σχετίζεται με υστερικές κραυγές και κραδασμούς, προσπαθήστε να μην προσέξετε αυτήν την αντίδραση. Και να χρησιμοποιείτε πάντα τον έπαινο όταν το παιδί έχει αποδεχτεί το “Όχι” για μια απάντηση χωρίς να κλαίει. Ακολουθώντας αυτό το σχέδιο, αρχίστε να παρατηρείτε πόσο διαρκούν οι υστερικές κραυγές.
Δεν θα σταματήσουν ξαφνικά, αλλά η διάρκειά τους θα μειώνεται όλο και περισσότερο. Σημειώνοντας την ώρα, μπορείτε να κρίνετε εάν υπάρχει αλλαγή και εάν η προσέγγισή σας δεν λειτουργεί, και ως εκ τούτου, ξέρετε πότε να σκεφτείτε μια άλλη στρατηγική.