Προβολές: 763
Πολύ συχνά, οι μητέρες ρωτούν πότε πρέπει να εισαχθούν τα πρώτα παιχνίδια και τα πρώτα βιβλία. Θα συμβούλευα τις μητέρες να το κάνουν απλά, είκοσι ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού, καθώς το παιδί σταδιακά αντιλαμβάνεται ορισμένα ερεθίσματα στο περιβάλλον – χρώμα, κίνηση και ήχους, τότε μουσικά παιχνίδια μπορούν να τοποθετηθούν στο κρεβάτι του παιδιού.
Λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης της ευαισθητοποίησης του παιδιού, είναι υποχρεωμένος να παίρνει κάποια στάση όπως να τον γυρίζει στην πλάτη του, ενώ καθόμαστε δίπλα στο κρεβάτι και του παραδίδουμε το παιχνίδι (το οποίο φυσικά τροφοδοτείται με μπαταρία). Σταδιακά, το παιδί αρχίζει να γνωρίζει ταυτόχρονα την κίνηση, το χρώμα και τη μουσική. Φυσικά, αυτή είναι η πρώτη επαφή του παιδιού με τα χρώματα, την κίνηση και τα παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα, αλλά μόνο ως αποτέλεσμα μακροπρόθεσμων συσσωρεύσεων
Η προσπάθειά σας να αναπτύξετε το παιδί σας πρέπει να ληφθεί ως συσσωρευτικά βήματα και όχι ως άμεση δίψα για αποτέλεσμα.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό πράγμα είναι ότι- οι μητέρες πρέπει να γνωρίζουν ότι τα παιχνίδια που παρουσιάζονται στο παιδί πριν από την ηλικία τουενός έτους πρέπει να τοποθετηθούν τουλάχιστον μισό μέτρο μακριά, επειδή τα παιδιά δεν βλέπουν από κοντά.
Όσο πιο κοντά τοποθετούμε ένα αντικείμενο, με τόσο μεγαλύτερη δυσκολία το βλέπουν τα παιδιά, αυξάνοντας τις δυνατότητες του στραβισμού. Επομένως, ό, τι φέρνουμε στο παιδί, πριν από την ηλικία ενός θα πρέπει να απέχει περισσότερο από μισό μέτρο.
Αγαπητές μητέρες, μην τοποθετείτε παιχνίδια πάνω από το κεφάλι ενός παιδιού
Πόσο καιρό μπορούμε να αντέξουμε κοιτάζοντας ένα αντικείμενο με τα μάτια μας στραμμένα προς τα πάνω; Οι μύες των ματιών καθώς και οι μύες του λαιμού κουράζονται, το παιδί γίνεται νευρικό. Έτσι, πρέπει να είναι μακρύτερα από ένα μέτρο και προς τα εμπρός. Είναι πολύ σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό.
Μπαίνοντας στον πέμπτο μήνα, το παιδί πρέπει να συνηθίσει να έχει επαφή με βιβλία από σκληρές σελίδες, κατασκευασμένα από καουτσούκ ή υφάσματα.
Φυσικά, πολύ συχνά αυτό γίνεται με τη βοήθειά μας. Αλλά γιατί πρέπει να είναι με σκληρές σελίδες, καουτσούκ ή ύφασμα; Επειδή τα παιδιά, όταν τα βιβλία έχουν μαλακές σελίδες, λατρεύουν να τσαλακώνουν τη σελίδα.
Πολύ συχνά, οι μητέρες λένε: “Ναι, το παιδί μπορεί να σκίσει ένα κομμάτι του βιβλίου και να το καταπιεί”. Δεν είναι πρόβλημα. Δεν υπάρχει τίποτα να ανησυχείτε γιατί το παρακολουθείται πάντα, κάτ που αποκλείει τον κίνδυνο πνιγμού.
Το πιο σημαντικό – όταν τσαλακώνει τη σελίδα, σπάει την εικόνα – είτε πρόκειται για πρόσωπο, ζώο ή φυτό. Πόσο καιρό μπορούμε να δούμε μια τσαλακωμένη εφημερίδα; Το τεντώνουμε, τεντώνουμε την εφημερίδα, έρχεται να ερεθίσει τα μάτια μας και το πετάμε. Το παιδί δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Στη συνέχεια, ο στραβισμός μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη όραση, λόγω μιας διαθλασμένης εικόνας των αντικειμένων που βλέπει.
Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεκτικοί για όλα όσα παρουσιάζουμε στο παιδί. Η πρώτη επαφή του παιδιού με τα πρώτα του παιχνίδια – αφήστε αυτό να συμβεί σε συνεννόηση με τον παιδίατρο ή τους ειδικούς σε αυτόν τον τομέα. Επειδή όσο περισσότερες γνώσεις έχουμε, τόσο λιγότερα λάθη κάνουμε και τόσο καλύτερα θα είμαστε, και τόσο καλύτερη βάση θα δώσουμε στην ανατροφή του παιδιού.
Πολύ συχνά οι μητέρες θέτουν το ερώτημα εάν οι πιπίλες ή οι λεγόμενες σαλιάρες είναι επιβλαβείς
Λοιπόν, καλύτερα πιπίλες που είναι ανατομικές από το δάχτυλο. Διότι αν δεν δώσουμε μια πιπίλα, το αντικαθιστά με κάτι άλλο, ένα δάχτυλο στις περισσότερες περιπτώσεις και ως εκ τούτου συνηθίζει σε αυτό και γίνεται συνήθεια. Σε μερικές περιπτώσεις, ένα μαντήλι – βρίσκει πάντα κάτι, κάποιο αντικείμενο να βάλει στο στόμα του. Καλύτερα ανατομικές πιπίλες που μοιάζουν με τη θηλή της μαμάς από το δάχτυλο.
Η ανάπτυξη μιας συνήθειας να βάζει τα δάχτυλά του στο στόμα οδηγεί σε παραμόρφωση του ίδιου του δακτύλου, επομένως αυτή η συνήθεια γίνεται πολύ δύσκολο για το παιδί να την εγκαταλείψει και προκαλεί παραμόρφωση των γναθοπροσωπικών μυών, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε ελαττώματα ομιλίας, στραβή οδοντοφυΐα, κατά συνέπεια, πρέπει να καταφύγουμε σε έναν ορθοδοντικό.
Σε περιπτώσεις όπου είστε ένοχοι για αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη να συμβουλευτείτε εγκαίρως έναν παιδιατρικό ορθοδοντικό. Μέχρι την ηλικία των τριών, το παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει την ανατομική πιπίλα, η οποία δεν θα οδηγήσει σε αυτό το πρόβλημα.
Αλλά μετά τον πρώτο χρόνο, θα σας συμβούλευα, να αποθαρρύνετε το παιδί να χρειάζεται να χρησιμοποιεί τη πιπίλα. Αλλά μέχρι τότε, όλα φαίνονται τα ίδια μαζί του – ό, τι βρίσκει, το βάζει αμέσως στο στόμα του.
Συνοπτικά, συνιστάται στο παιδί να εξοικειωθεί με την πιπίλα του εντός της επιτρεπόμενης ηλικίας, καθώς αυτό τον βοηθά να το αποτρέψει από το να πρέπει να βάλει τα δάχτυλά του στο στόμα του ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο υλικό.