Προβολές: 461
Η ονυχοφαγία είναι μια πολύ συχνή και στο έπακρο ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Τα περισσότερα παιδιά, τα οποία εκτελούν αυτή την ανεπιθύμητή ενέργεια, τις περισσότερες φορές έχουν κίνητρο να τη διακόψουν, ακόμα και ήδη έχουν προσπαθήσει να το κάνουν, αλλά η γενική άποψη είναι ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Αυτό το φαινόμενο (η ονυχοφαγία) παρατηρείται όπως στα παιδία, έτσι και στους ενήλικους.
Ονυχοφαγία
Ο ιατρικός όρος “Ονυχοφαγία” είναι η κλινική περιγραφή το να τρώει κάποιος τα νύχια του και πριν απ’ όλα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι δεν οφείλεται πάντα σε μια ιατρική κατάσταση. Για ύπαρξη ονυχοφαγία συχνότερα μιλάμε όταν αυτή είναι στερεότυπη και οδηγεί σε φανερά τραύματα των νυχιών και σε κάποιες περιπτώσεις (όχι σπάνιες) και του δέρματος, όταν έχουμε αιμορραγία στην πληγείσα περιοχή.
Η ονυχοφαγία δεν ανήκει σε συγκεκριμένη κατηγορία διαγνώσεων, αλλά μπορεί να ταξινομηθεί ως “παρορμητική διαταραχή του ελέγχου, σε περίπτωση άλλης απροσδιόριστης αιτίας”. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα ακριβή στατιστικά στοιχεία για την ονυχοφαγία, αλλά ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι στα παιδιά σε ηλικία μετάξι 3 και 6 ετών το ποσοστό είναι 23, όπως αυτό ισχύει για τις ΗΠΑ.
Στην Ανατολή παραδείγματος χάριν υπάρχει διαφορά στους αριθμούς αυτούς για τις γεωγραφικές τοποθεσίες – στις Ινδίες το ποσοστό αυτό είναι 13. Μερικοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι στην Ευρώπη το ποσοστό των παιδιών που τρώνε τα νύχια τους υπερβαίνει το 50%. Άλλο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι η ονυχοφαγία είναι πιο συχνή στα κορίτσια παρά στα αγόρια.
Ανεξάρτητα από τις στατιστικές, αυτή παραμένει μια ιδιαίτερα δυσάρεστη συνήθεια που μπορεί να εξελιχτεί σε ιατρικό πρόβλημα. Η ονυχοφαγία μπορεί να είναι σημάδι ανησυχίας και να μεταμορφωθεί σε μηχανισμό για απελευθέρωση της έντασης, που προήλθε από την ανησυχία. Αφετέρου κάποιες μελέτες υποστηρίζουν ότι η ίδια ανησυχία και η ένταση είναι οι αιτίες για την ονυχοφαγία.
Υπάρχουν διάφορες γνώμες σχετικά με αυτό εάν η ονυχοφαγία είναι νευρική συνήθεια, επειδή πολλοί ασθενείς με ανησυχία πιο συχνά το αντιλαμβάνον ως πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν έχουν αυξημένη ανησυχία, αλλά έχουν αυτό το πρόβλημα. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανησυχία είναι περισσότερα μια κατάσταση απ’ όσο ένα χαρακτηριστικό, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει στη σκέψη ότι η ονυχοφαγία είναι συνήθεια που αποκτήθηκε, η οποία δεν επηρεάζει την αισθηματική κατάσταση.
Το μόνο μην αμφισβητήσιμο σ’ αυτή την κατάσταση είναι η ανάγκη από περισσότερες γνώσεις για την ονυχοφαγία, με σκοπό να μειωθεί και εξαλειφθεί. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να έχουμε υπ’ όψη ότι η μεταμόρφωση του παιδιού σε ενήλικα είναι διαδικασία που αναπόφευκτα προκαλεί ανησυχία, λόγω της φύσης της που είναι κρίσιμη. Πολλές από αυτές τις ανησυχίες παραμένουν κρυφές από τους γονείς.
Όπως τονίστηκε, εάν το παιδί τρώει τα νύχια του χωρίς να αυτοτραυματίζεται ή όταν βλέπει τηλεόραση ή σε ειδική περίσταση – εάν τα νύχια του είναι μεγάλα ή π.χ. πρόκειται να δώσει εξετάσεις, το πιθανότερο δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσετε μεγαλύτερο πρόβλημα. Ωστόσο, παραμένει μια ενοχλητική συνήθεια, η οποία πρέπει να εξαλειφθεί από τη συμπεριφορά του παιδιού σας.
Είναι κατανοητό και απολύτως φυσιολογικό όταν διαπιστωθεί η ύπαρξη της βλαβερής συνήθειας να ξεκινήσετε να ψάχνετε για την εξάλειψη της για να μην γίνει συνήθεια για όλη του τη ζωή. Πριν ξεκινήσετε με την εξάλειψη της βλαβερής συνήθειας, σκεφτείτε σοβαρά το τι δεν είναι όπως πρέπει στη ζωή του παιδιού. Ποιες και τι είδος είναι οι αλλαγές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την ξαφνική εμφάνιση της ονυχοφαγίας.
Οι αλλαγές αυτές και οι μη τυπικές περιστάσεις μπορούν να κυμαίνονται από πλήξη, μέσω μίμησης συνηθειών άλλου, έως γενετικές προϋποθέσεις και όχι στην τελευταία θέση, έως την μετατροπή του άγχους. Εάν έχετε συνεννοηθεί με το παιδί ότι αυτό θέλει την υποστήριξη και τη βοήθεια σας στην εξάλειψη της συνήθειας, είναι καλά να δημιουργήσετε μην κατανοητό για τους άλλους (μόνο δικό σας) σήμα – άγγιγμα ή λέξη. Μαζί προσδιορίστε τις στιγμές που του φέρνουν ανησυχία και ένταση. Όταν διαφανεί και η στιγμή της ονυχοφαγίας, μάθετε το παιδί να εφαρμόζει τεχνικές χαλάρωσης – βαθειά αναπνοή ή σφίξιμο των ποδιών και κλείσιμο των δακτύλων.
Το σπουδαιότερο είναι να μην εγκαταλείπετε, να δοκιμάζετε ξανά και ξανά. Αλλά στο μεταξύ εξηγήστε στο παιδί ότι σε διαφορετικούς ανθρώπους ταιριάζουν διαφορετικές τεχνικές, το οποίο θα δικαιολογήσει τις προσπάθειες σας να λύσετε το πρόβλημα. Να κόβετε συχνά τα νύχια του παιδιού ή να του δίνεται βραβείο (αυτοκόλλητο, κάρτα, ζωγραφιά) κάθε μέρα όταν δεν τρώει τα νύχια του.
Ανταλλάξτε τη συνήθεια με άλλη, π.χ. εάν έχετε παρατηρήσει ότι τρώει τα νύχια του όταν βλέπει τηλεόραση, δώστε του να κρατάει μπάλα. Άλλο κόλπο είναι να βάλετε αυτοκόλλητο στα νύχια, αλλά το σπουδαιότερο παραμένει το παιδί να έχει όρεξη και κίνητρα να σταματήσει τη βλαβερή συνήθεια.