Προβολές: 447
Στις περισσότερες περιπτώσεις στη ζωή, υπάρχουν συνήθως, δύο πλευρές στα πράγματα, όπως στην περίπτωση των αρχαίων Κινέζων, που λέει – όλα αποτελούνται από δύο πλευρές, χρησιμοποιώντας το εκκρεμές ως μελέτη περίπτωσης, ακόμη και όταν το εκκρεμές μας στέλνει σε ένα από τα οι πλευρές, στη συνέχεια, πρέπει να πάμε στο άλλο.
Πολλά έχουν γραφτεί σε αυτό το θέμα, και η ανορεξία και η βουλιμία συνήθως ερμηνεύονται ως ψυχολογικό φαινόμενο. Τα έργα του Valdobber, του Skolny, από την ελβετική σχολή, είναι γνωστά, για παράδειγμα, όπου αυτά τα φαινόμενα ερμηνεύονται ως απόκριση του σώματος του παιδιού σε ένα αντίστοιχο τραύμα στην πρώιμη παιδική ηλικία, οξεία ή χρόνια. Ο ρόλος της μητέρας περιγράφεται ειδικά – ιδεολογικός, επιτακτικός, κ.λπ., επίσης η αντίδραση της μητέρας στα τρόφιμα και άλλες καταστάσεις.
Ωστόσο, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε κάποια κλινική εικόνα, η οποία είναι ήδη διαδεδομένη στη χώρα μας. Ναι, αυτό το επίπεδο ερμηνείας είναι αναμφίβολα απαραίτητο, ακόμη και υποχρεωτικό. Και όμως, υπάρχει ένα βαθύτερο φυσιολογικό νόημα σε αυτό, αν κοιτάξουμε, σίγουρα θα το βρούμε. Δηλαδή, πίσω από πολλές από τις συμπεριφορικές αντιδράσεις του παιδιού, βρίσκεται ένα καθαρά φυσιολογικό πρόβλημα, το οποίο ακόμη και ο ειδικός πολλές φορές δεν το παρατηρεί και τον αποφεύγει.
Πολλές φορές πίσω από την άρνηση τροφής ή το αντίθετο φαινόμενο – πίσω από την κατανάλωση πολλών τροφίμων – υπάρχει έλλειμμα ή υπερβολικότητα στη φυσιολογία μας. Και αυτό στην πρακτική μου, παρακολουθώ μια ρουτίνα έρευνα. Συνήθως, αυτό ταξινομείται συνήθως με βάση το αποτέλεσμα αυτών των ευρημάτων. Στη συνέχεια, οι θεραπείες μπορούν να συνδυαστούν με μεγάλη επιτυχία. Για όλη την αξία του, δεν προσπαθούμε να αποκλείσουμε το γεγονός ότι υπάρχουν ψυχοθεραπευτικές πλευρές σε αυτό, ωστόσο, ας ρίξουμε επίσης μια ματιά στην υποβαθμισμένη πλευρά, αυτή η κατάσταση που επηρεάζει πολλές φορές τη συμπεριφορά μας, τη φυσιολογία και συγκεκριμένα τι είναι λείπει και αυτό που είναι ταυτόχρονα περιττό στο σώμα μας.
Πολλές φορές πίσω από τα βολιμικά επεισόδια υπάρχει ανεπάρκεια ορυκτών. Διότι, ας πούμε, εάν ταΐζουμε τα παιδικά ζυμαρικά, πίτσα, τηγανητές φέτες κ.λπ., μπορεί να μην έχει σημαντικά, απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά, βιταμίνες, μέταλλα, βασικές άλλες ουσίες όπως χρωστικά στοιχεία, όπως αντιοξειδωτικά. Και τότε η αντίδρασή μας σε αυτό, μια υγιής αντίδραση, θα είναι να καταναλώνουμε πολλά τρόφιμα, όχι μόνο ως απάντηση σε ένα συναισθηματικό πρόβλημα, αλλά ως πραγματική φυσιολογική ανάγκη για λήψη θρεπτικών συστατικών. Διότι εάν τρώμε μια τρίτη πίτσα και δεν έχουμε ψευδάργυρο, ας πούμε ότι θέλουμε ένα τέταρτο, επειδή το σώμα επιθυμεί να αποκτήσει σημαντική ποιότητα μέσω της λήψης πολλών – δηλαδή, αναζητά την λιγότερο λογική ουσία στα τρόφιμα, την οποία τις περισσότερες φορές, έρχεται με τη μορφή ιχνοστοιχείων.
Ομοίως, όταν υπάρχουν πολλά από τα άλλα μακροθρεπτικά συστατικά, όπως πολλοί υδατάνθρακες, λίπη, τότε σχετικά αυτά τα μικροθρεπτικά συστατικά δεν είναι αρκετά και όσο περισσότερο τρώμε, τόσο περισσότερο δεν παίρνουμε αρκετά από αυτό το στοιχείο, το οποίο, για να πούμε, σπαταλάται στο μεταβολισμό άλλων ουσιών.
Μπορούμε να ταυτοποιήσουμε αυτά τα πράγματα χρησιμοποιώντας απλές δοκιμές ρουτίνας και να διορθώσουμε οποιαδήποτε ανωμαλία παρέχοντας στον εαυτό μας επαρκή ποικιλία από υγιεινά τρόφιμα. Με αυτόν τον τρόπο, η παρουσία των τριών κύριων μακροθρεπτικών συστατικών – πρωτεϊνών, λιπών, υδατανθράκων είναι αποτελεσματικά εγγυημένη. Τότε οι βιταμίνες και τα ανόργανα άλατα, δηλαδή αυτές οι ομάδες μακροθρεπτικών συστατικών θα εξομοιωθούν αποτελεσματικά και έτσι θα ενεργοποιηθούν στον μεταβολισμό μας.
Εάν χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα, πολλά εκχυλισμένα λίπη, ειδικά αν έχουν υποστεί θερμική επεξεργασία – λάδι, ελαιόλαδο και άλλα, τότε αυτές οι λιπαρές ουσίες σχηματίζουν έναν συνασπισμό με ολόκληρη την υδατοδιαλυτή σειρά βιταμινών και ιχνοστοιχείων, βιταμίνες Β, Βιταμίνες C και μέταλλα όπως ψευδάργυρος, μαγνήσιο, ασβέστιο κ.λπ. Κατά συνέπεια, ακόμη και αν η τροφή είναι πλούσια σε αυτά τα μικροθρεπτικά συστατικά, δεν χωνεύονται. Είναι επομένως σημαντικό να προσαρμόσουμε τη διατροφή μας για να είμαστε σίγουροι ότι μας εγγυάται μια στρογγυλή παροχή των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών. Αυτό μπορεί να γίνει επίσης μέσω πέστο καρύδι, αβοκάντο, ζωικά λίπη που περιέχονται σε ωμά ζωικά προϊόντα – τότε αυτά τα μικροθρεπτικά συστατικά απορροφώνται και δεν θα έχουμε έλλειμμα. Κατά συνέπεια, το σώμα δεν θα έχει το φυσιολογικό κίνητρο να απαιτήσει υπερβολική τροφή.
Πίσω από την ανορεξία, ωστόσο, πολλές φορές, πίσω από την άρνηση του φαγητού (στην πραγματικότητα μεταφράζεται κυριολεκτικά ως έλλειψη όρεξης), όταν το παιδί αρνείται το φαγητό – καλά, αυτό παρομοιάζεται με την παρηγορία, την πρώτη αντίδραση οποιουδήποτε ζωντανού όντος, όταν υπάρχει κάποια φυσιολογικό ή σχετικό με την υγεία πρόβλημα. Κανένα άρρωστο ζώο στη φύση δεν θα φάει όταν είναι υπό πίεση ή πάσχει από οξεία ασθένεια.
Εάν το παιδί έχει πυρετό, θεωρείται ότι αρνείται φαγητό, επειδή οι εσωτερικές συνθήκες υπαγορεύουν αυτή τη στιγμή ότι το σώμα πρέπει να απαλλαγεί από τα απόβλητα, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί από τη μόλυνση, και ερμηνεύει τον τρόπο που πρέπει να προχωρήσει αυτό ως κατάλληλες εκκρίσεις. Εάν πρόκειται για λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, θα υπάρξουν εκκρίσεις, από το στοματικό ή το ρινικό τμήμα. κλπ. Εάν πρόκειται για λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, αυτό συνοδεύεται από δυσουρικά συμπτώματα. Ή εάν περιλαμβάνει το γαστρεντερικό σωλήνα, θα υπάρξει έμετος. Όλα αυτά είναι προσπάθειες του οργανισμού να αποβάλει ορισμένες ουσίες.
Εάν η διατροφή μας οδηγεί τακτικά στη συσσώρευση απορριμμάτων, τότε περιοδικά το παιδί θα αρνηθεί την τροφή, έτσι ώστε το σώμα να μπορεί να απαλλαγεί από αυτά τα απορρίμματα. Και αυτό είναι πολύ φυσικό και φυσιολογικό, στην πραγματικότητα αυτή είναι η θεραπευτική αντίδραση του σώματος, την οποία περιμένουμε να βιώσουμε.
Πολλές φορές πίσω από ασθένειες ή, για παράδειγμα, αποκλίνουσες συμπεριφορές, πίσω από τις διατροφικές διαταραχές βρίσκεται μια απλή, καθαρή, απλή φυσιολογική αιτία. Και εμείς, όταν βάζουμε μια ελαφρώς ευρύτερη βιοχημεία στην εικόνα του αίματος, μπορούμε να εντοπίσουμε αυτά τα ελλείμματα. Είναι υποχρεωτικό να δοκιμάσετε, για παράδειγμα, βιταμίνη D, βιταμίνη Β 12, να ελέγξετε τα επίπεδα φολικού οξέος, σιδήρου, παραθυρεοειδούς ορμόνης, τα οποία στη συνέχεια, δίνουν μια ένδειξη των αντίστοιχων συστατικών κ.λπ.
Τέλος, η προσαρμογή σε μια φυσική διατροφή ίσως ακριβώς αυτό που χρειάζεται. Με την ενσωμάτωση της σωστής ποσότητας και τύπου πρωτεΐνης και ή με συνδυασμό με δημητριακά, όσπρια, ωμούς ξηρούς καρπούς και με κάποιο ζωικό προϊόν (κατά προτίμηση τα μη θερμικά επεξεργασμένα, παρασκευασμένα σύμφωνα με παραδοσιακές συνταγές όπως μαρινάρισμα, ξήρανση), μπορούμε να είμαστε σίγουροι της διαβίωσης υγιείς και καταστάσεις όπως η ανορεξία, η βουλιμία κ.λπ., γίνεται ένα ξεχασμένο ζήτημα.