Προβολές: 478
«Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να αντέξει εβδομάδες χωρίς φαγητό, αλλά η μάνα του ανθρώπου δεν μπορεί να αντέξει και δύο ώρες χωρίς να τριγυρνάει γύρω από το φαί του πολύτιμού της τέκνου»
Άλισον Σέϊφερ
«Μαμά, σε αγαπώ με κάθε γουλιά» μουρμουρίζει τρυφερά η Άνι όσο παίρνει μεζεδάκι τα αγαπημένα της καφεδάκια και τηγανητές πατάτες με κέτσαπ – «υγιεινή διατροφή», τι να πούμε – όλες οι οικολογικές μανάδες θα με θάψουν εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει κάτι περίεργο – μέχρι πρόσφατα το παιδί σας λάμβανε μόνο υγρά και πάλι επέζησε – τι τόσο ανησυχείτε ότι δεν τρώει μπρόκολο;!
Το κακό είναι όταν στον μικρό σας μάγειρα όχι απλά δεν αρέσει το μπρόκολο, το σπανάκι, η πράσινη σαλάτα, το κρεμμύδι, οι πατάτες, τα καρότα, το σέλινο, το αγριοσέσκουλο, το λάχανο, το κουνουπίδι ή τα κολοκυθάκια αλλά δεν θέλει να φάει τίποτα άλλο από πίτσα, πατατάκια, σοκολατένια μπισκοτάκια, παγωτό και τηγανητές πατάτες. Τότε έχουμε αιτία για στενοχώρια. Υπάρχουν παιδιά που μέχρι το πέμπτο έτους της ηλικίας τους τρώνε μόνο ψωμί. Τι να κάνουμε;
Σε καμιά περίπτωση μην βάζετε ετικέτες: «ιδιότροπο», «επιλεκτικό», «παραχαϊδεμένο», «δύσκολο στο φαί» επειδή μόνο σας βάζουν σε ανταγωνισμό, προσβάλλουν το παιδί και δεν βοηθούν να λυθεί το πρόβλημα, το αντίθετο – το εμβαθύνουν. Όταν η Άνι ήταν πιο μικρή έλεγε: «Ναι, εγώ είμαι μαϊμού» και έτσι απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις που σχετίζονταν με το πείσμα της και με τη μη θέλησή της να εκτελεί αιτήματα και απαιτήσεις.
Μπορούμε να εκλαμβάνουμε το παιδί μας ως εκλεπτυσμένος κριτικός μαγειρική – συμβουλεύει η Άλισον Σέϊφερ, Καναδή ψυχολόγος και αφοσιωμένη μητέρα δύων παιδιών:
«Ο κάθε ένας άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κάποια παιδιά έχουν πρόβλημα με την υφή: τα αυγά τους φαίνονται μελάτα, άλλα δεν αντέχουν τους σπόρους της ντομάτας ή το χνούδι του ροδάκινου. Βέβαια, υπάρχει και η παιδική δυσανεξία προς τα σταυροειδή λαχανικά όπως τα λαχανάκια Βρυξελών και τα μπρόκολα. Αποδεικνύεται ότι η γενετική έχει επίσης σχέση με το βαθμό στον οποίο έχουν αναπτυχθεί οι υποδοχείς που αντιλαμβάνων το πικρό συστατικό των εν λόγω λαχανικών.
Η γενετική φταίει στους ανθρώπους με υπερευαισθησία, οι οποίοι έχουν δύο φορές περισσότερες αισθητήρες γεύσεων από το κανονικό. Πολύ πιο έντονα αισθάνονται τις γεύσεις και πιθανών το μπλε τυρί, οι ελιές, οι καυτερές πιπεριές δεν είναι μεταξύ των αγαπημένων τους εδεσμάτων.
Ποια είναι η λύση;
- Δείξτε σεβασμός.
- Μην φορτώνεται πολύ κάποιο μέλος της οικογένειας. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τον μάγειρα. Δεν έχει τίποτα μη λογικό σ’ αυτό να μην θέλεις σάλτσα πάνω στα μακαρόνια, δεν είναι λογικό ώμος να περιμένεις από τη μαμά σου να φτιάξει κοτομπουκιές όταν όλοι τρώνε μακαρόνια
- Διευρύνατε την ποικιλία των εδεσμάτων. Επαναλάβετε τις προτάσεις σας. Να είστε δημιουργικοί και διασκεδαστικοί. Διευκολύνετε το παιδί σας (πιθανών αυτό να φάει δύο καρότα εάν μόνο αυτά είναι στο πιάτο παρά 25). Σερβίρετε το φαγητό σε μπολ ή σε πιατέλα (έτσι ο καθένας θα μπορεί να διαλέξει και να σερβιριστεί ότι επιθυμεί)
- Να συμπονάτε. «Ξέρω ότι είναι δύσκολο να τρως μόνο κάποια φαγητά που δεν σου προσφέρονται πάντα. Αλλά ξέρω πως θα τα καταφέρεις. Εσύ πάντα καταφέρνεις να φροντίσεις τον εαυτό σου» (Ακόμα μια φορά εκφράζετε αγάπη, το ότι περιμένετε να τα καταφέρει)
Ακλουθώντας αυτή τη στρατηγική δείχνουμε στο παιδί ότι το σεβόμαστε, χωρίς να του προσφέρουμε ειδική υπηρεσία, το οποίο θα οδηγούσε σε παραχαϊδεμένη συμπεριφορά προς τη ζωή. Το παιδί συμμορφώνεται προς την ευρύτερη κοινωνική τάξη. Αυτή είναι η συνεργασία.»
Θα συμπλήρωνα ακόμα κάποιες δοκιμασμένες από μένα και από την Άνι πρακτικές:
- Μαγειρέψτε μαζί για όλη την οικογένεια. Εγώ έβαλα την τετράχρονη Άνι στην μαγειρική από νωρίς και πολύ της αρέσει να κάνει χριστουγεννιάτικους κουραμπιέδες, τετράγωνα τυροπιτάκια, κεΪκάκια και ακόμα να κόβει αγγούρια. Και οι δύο έχουμε ράψει τις ίδιες ποδιές με τυπωμένα μίλα, ενώ οι φίλες μου της χάρισαν σετ μαγειρέματος, αλλά με αληθινά ταψιά, αυγοδάρτη, πλάστη και φόρμες για κουραμπιέδες. Έτσι μπορεί να λάβει και φιλοφρονήσεις από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και να αισθανθεί υπερήφανη και υπεύθυνη για το φαγητό.
- Οργανώστε πάρτι γαστρονομίας με άλλα παιδιά, δοκιμάζετε, μαγειρεύετε μαζί τους, να δοκιμάζουν και να τρώνε μαζί.
- Διαλέξτε μαζί τα υλικά για τον δείπνο σας.
- Παίξτε μα τα χρώματα – σήμερα θα φάμε «πράσινο», αύριο: «κόκκινο»
Οι δυνατότητες είναι άπειρες. Και όπως λένε οι ειδικοί, δεν υπάρχει παιδί που να έχει πεθάνει από την πείνα, δηλαδή όταν πεινάει το παιδί θα φάει Έτσι μπορείτε να ανασάνετε ελεύθερα, «πιο σιγά, σταμάτα», όπως λέει το τραγούδι.
Εάν ώμος η έλλειψη ενδιαφέρον προς τη τροφή απειλεί την υγεία του παιδιού, είναι καλύτερα να συμβουλευτείτε γιατρό. Οι ίδιοι οι γιατροί θα σας δώσουν υποχρεωτική αλλά και ελκυστική δίαιτα, θα σας συστήσουν καινούρια αντιμετώπιση ή θα δώσουν συμπληρώματα διατροφής.
Στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται λόγος για διαταραγμένη επικοινωνία μεταξύ γονέα και παιδιού ή για έλλειψη υπομονής και εφευρετικότητας. Σε κάποια παιδιά αρέσει πολτοποιημένη τροφή, άλλα θα έτρωγαν φαγητά με κρεμμύδι, μαϊντανό ή κολοκυθάκια, αλλά όταν είναι καλά κρυμμένα στα καφεδάκια.
Μπορείτε να πειραματίσετε με ζεστό ή κρύο, βραστό ή ψημένο. Εσείς ο ίδιος θα μεταμορφωθείτε σε γαστρονόμος και εκλεπτυσμένος αρχιμάγειρας. Παρόλο που στα παιδιά, από την εμπειρία μου το λέω, αρέσουν απλά τρόφιμα, και η επιμονή της παιδικής γεύσης με κρατά πάντα έκπληκτη. Νομίζω ότι έκανα κοτόσουπα περίπου 50 φορές τον περασμένο χειμώνα.
…
«Τι θέλεις για δείπνο, Άνι» τη ρωτάω στο μεταξύ, με την ελπίδα να μπερδευτεί και να ζητήσει κάτι άλλο. «Κοτόσουπα, βέβαια» φωνάζει η Άνι. «Επειδή κάτι μουρμουρίζει η κοιλίτσα μου!»