Προβολές: 1698
Όπως το θέτει ο Piaget, ο καταλύτης της γνωστικής ανάπτυξης είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ της αφομοίωσης μιας νέας εμπειρίας με την προσαρμογή των προηγούμενων πεποιθήσεων. Για αυτόν, μέσω αυτών των δύο διαδικασιών είναι δυνατόν να εξηγήσουμε τις αλλαγές στη γνωστική δομή.
Από αυτό, γίνεται σαφές ότι είναι απολύτως φυσιολογικό και αποδεκτό να συμβαίνουν πράγματα που το παιδί δεν μπορεί να πει. Σε τέτοιες (αλλά όχι μόνο) στιγμές, το παιδί χρησιμοποιεί το ευκολότερο όπλο, το κλάμα.
Όλα τα παιδιά κλαίνε και αυτή είναι μια φυσιολογική διαδικασία, η οποία είναι μια απάντηση στα έντονα συναισθήματα που διακατέχουν τα παιδιά. Το κλάμα στο περιβάλλον αλλάζει με την ηλικία. Τα μωρά, για παράδειγμα, αρχίζουν να κλαίνε με δάκρυα στην ηλικία περίπου τριών ή τεσσάρων μηνών. Αυτό σχετίζεται με ορισμένο πόνο, πείνα ή τον αποχωρισμό από τη μητέρα.
Σε γενικές γραμμές, αυτό είναι ένα σημάδι ότι το παιδί βρίσκεται σε κατάσταση δυσφορίας. Αυτός ο τύπος κλάματος μεταμορφώνεται ως προς τη συχνότητά του γύρω στο δεύτερο έτος του παιδιού, όταν είναι ήδη σε θέση να εκφράσει σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες του.
Το κλάμα του παιδιού είναι πιο περίπλοκο όταν είναι στη σχολική ηλικία
Στη συνέχεια, εκτός από τον σωματικό πόνο, εμφανίζεται και ο ψυχικός πόνος. Για παράδειγμα, όταν το παιδί απορρίπτεται από τους φίλους του ή όταν παρακολουθεί μια θλιβερή ταινία. Μια άλλη πιθανότητα είναι το παιδί να εκφράσει ενοχή κλαίγοντας για να αποφύγει το θυμό του γονέα και ως εκ τούτου, την τιμωρία.
Μερικές φορές το συχνό κλάμα είναι ένδειξη κατάθλιψης ή άλλης δυσκολίας. Τις περισσότερες φορές, το κλάμα είναι ένα σημάδι ότι το παιδί δεν έχει ακόμη αναπτύξει καλές δεξιότητες για να εκφράσει τα συναισθήματά του.
Επειδή τα παιδιά συχνά κλαίνε όταν τα αφήνουμε στο νηπιαγωγείο, μερικές φορές γίνονται μεγάλα λάθη. Πρέπει να πεις θετικά πράγματα για το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, αποφεύγοντας τις φράσεις – «Ώρα, δεν θα υπάρχει σχολείο αύριο» ή «αν δε σταματήσετε να κλαίτε, θα πάρω τα παιχνίδια σας».
Ένα κοινό φαινόμενο μεταξύ των γονέων είναι να προσπαθήσουν να δωροδοκήσουν τα παιδιά με τη φράση “αν μείνετε και υπακούτε, θα σας αγοράσω παγωτό απόψε.” Αυτό είναι λάθος. Η καλύτερη κατεύθυνση για εσάς και ειδικά για το παιδί σας είναι να εξηγήσετε ότι εκεί (“στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο”) είναι το μέρος από το οποίο έχουμε περάσει όλοι και τα πράγματα που συμβαίνουν εκεί συμβαίνουν και δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πάει. Μπορείτε να μιλήσετε για το νηπιαγωγείο ή το σχολείο ως περιπέτεια.
Λάβετε υπόψη ότι δεν είναι ευχάριστο για κανέναν να είναι μόνος του σε ένα άγνωστο μέρος.
Αυτός ο κανόνας ισχύει πλήρως για τα παιδιά και είναι ιδιαίτερα συχνός την πρώτη ημέρα του νηπιαγωγείου ή του σχολείου. Μια καλή λύση είναι να δώσετε στο παιδί το αγαπημένο σας αντικείμενο (παλιό βραχιόλι, ρολόι κ.λπ.).
Με αυτόν τον τρόπο, θα διατηρήσει μια σύνδεση “με την οικογένεια” και το παιδί θα ξεπεράσει πιο εύκολα την ταλαιπωρία. Επιπλέον, το παιδί θα είναι όσο το δυνατόν πιο σίγουρο ότι θα είστε ξανά μαζί .
Ως γονείς, περιμένουμε από τα παιδιά και ειδικά τους δασκάλους τους να «αναλάβουν» το παιδί και στη συνέχεια για εμάς όλα έχουν τελειώσει. Ταυτόχρονα, φανταστείτε πώς θα αισθανόσασταν σε ένα άγνωστο περιβάλλον , στη μέση ενός νέου δωματίου, χωρίς την παραμικρή ιδέα τι θα κάνετε εκεί; Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο παιδί σας πολύ συχνά.
Σε αυτήν την περίπτωση, συνιστάται να αφιερώσετε χρόνο και να εξηγήσετε στο παιδί για τις επερχόμενες εκδηλώσεις, για να το προετοιμάσετε για το τι θα συμβεί την πρώτη ημέρα του σχολείου ή την πρώτη ημέρα στο νηπιαγωγείο. Δεν θα είναι περιττό να παρακολουθήσετε εκδηλώσεις στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο πριν το παιδί ξεκινήσει επίσημα μαθήματα.
Σε μια βιασύνη συχνά ξεχνάμε ή υποτιμούμε τη σημασία του αποχαιρετισμού – πρέπει να πούμε “Θα τα πούμε σύντομα!”
Ακόμη πιο δραματική είναι η κατάσταση όταν το παιδί κλαίει και βιαζόμαστε να βγούμε από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτές τις στιγμές να μην αφήσετε τον εαυτό σας να χάσει τον έλεγχο.
Το παιδί πρέπει να είναι πεπεισμένο ότι είστε σταθεροί και σίγουροι για την ασφάλεια του νέου τόπου. Ένα εύκολο τέχνασμα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είναι να εξηγήσετε στο παιδί ότι καταλαβαίνετε ότι φοβάται να βρεθεί σε ένα νέο μέρος, αλλά οι δάσκαλοι θα το φροντίσουν καλά και θα του προσφέρουν μεγάλη διασκέδαση. Από αυτήν την άποψη, είναι σημαντικό οι αποχαιρετισμοί να είναι σύντομοι και ζεστοί.
Μιλήστε στο παιδί για τις εμπειρίες του και για τα συναισθήματα που προκάλεσαν σε αυτό, ειδικά κατά τη διάρκεια του αποχωρισμού. Με αυτόν τον τρόπο, θα νιώσει σημαντικός και θα εκπλαγείτε με το πόσο παρόμοια είναι τα συναισθήματά σας. Φυσικά, σχολιάστε τα συνολικά καλά συναισθήματα για τα οποία αξίζει να πάτε στο νηπιαγωγείο και στο σχολείο.
Μια άλλη κοινή αιτία του κλάματος στα παιδιά είναι ο ανεπαρκής ύπνος. Βεβαιωθείτε ότι ο ύπνος του παιδιού σας είναι επαρκής και αποτελεσματικός.
Και δεδομένου ότι ζούμε σε έναν γρήγορο κόσμο όπου χρειάζεται το αυτοκίνητο, παίξτε το αγαπημένο τραγούδι ή τη μουσική του παιδιού σας καθώς οδηγείτε το αυτοκίνητο στο νηπιαγωγείο/το σχολείο. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσετε μια καλή θετική ατμόσφαιρα της επερχόμενης ευχάριστης εμπειρίας και άνεσης για το παιδί. Και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, θυμηθείτε, μπορείτε να αποτρέψετε το ανεπιθύμητο κλάμα.