Προβολές: 113
Μεγαλώνοντας, το παιδί αρχίζει αναπόφευκτα να χρειάζεται να περπατάει όπως η μαμά και ο μπαμπάς. Τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν να περπατούν πριν γίνουν ενός έτους και υπάρχουν μερικά, χωρίς εξαίρεση, που περπατούν τους μήνες μετά τα πρώτα τους γενέθλια.
Μια σημαντική πτυχή που συχνά παραβλέπεται είναι η σημασία της στάσης του παιδιού όταν χρησιμοποιεί το παιδικό καρεκλάκι ή τον περιπατητή. Ακόμη και τότε, ολόκληρο το πόδι χρειάζεται να πατήσει στο έδαφος, για παράδειγμα όταν του μαθαίνετε να τρώει σε ένα παιδικό τραπέζι και καρέκλα που έχετε αγοράσει ειδικά για αυτόν.
Οι πρώτες προσπάθειες του παιδιού να περπατήσει αναπόφευκτα θα συνοδεύονται από αποτυχίες και πτώσεις, αλλά να θυμάστε ότι αυτό είναι μέρος της διαδικασίας. Το παιδί θα χρησιμοποιήσει τα χέρια του εντατικά στις προσπάθειές του να διατηρήσει την ισορροπία, και αυτό μπορεί να μην είναι χαριτωμένο, αλλά λειτουργεί.
Γύρω στα μέσα του δεύτερου έτους του, το παιδί σας πιθανότατα θα μπορεί να τρέξει και να κλωτσήσει μια μπάλα και σε αυτή την ηλικία τα παιδιά μπορούν συνήθως να πηδήξουν στη επιτόπια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είναι πολύ σημαντικό να παρέχετε ένα ασφαλές περιβάλλον και βέλτιστη δραστηριότητα για το παιδί σας, έτσι ώστε η διαδικασία μάθησης να είναι όσο το δυνατόν πιο επιτυχημένη.
Καλό είναι να μην αφήνετε το παιδί παθητικό για περισσότερο από 60 λεπτά (εκτός από την ώρα που κοιμάται), καθώς καλό είναι να του παρέχετε τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα σοβαρής σωματικής δραστηριότητας, όπως περπάτημα, περπάτημα ή παιχνίδι.
Επίσης, όταν το παιδί ξέρει ήδη πώς να παίζει με τα παιχνίδια του, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα μη δομημένο παιχνίδι μαζί τους . Ακόμη….
Στην προσπάθειά τους να περπατήσουν, τα περισσότερα παιδιά πατούν στα τέσσερα , αλλά δυστυχώς υπάρχουν και αυτά που στην αρχή και αργότερα πατάνε μόνο στα δάχτυλα των ποδιών τους.
Οι λόγοι για τη συγκεκριμένη βόλτα ποικίλλουν και μπορεί να είναι:
- ορθοπεδικός
- νευρολογικός
- ιδιοπαθής (άγνωστης προέλευσης), γνωστή στο παρελθόν ως συνήθεια του περπατήματος στα δάκτυλα
Υπάρχει επίσης μια ομάδα παιδιών που μπορούν να πατήσουν στις φτέρνες τους, αλλά προτιμούν να περπατούν στις μύτες των ποδιών τους, και αυτό συνήθως συνοδεύεται από άλλα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, όπως τάση για τελετουργία και ένα είδος αναπτυξιακής καθυστέρησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι φόβοι είναι ότι υπάρχει διαταραχή του φάσματος του αυτισμού ή αναπτυξιακή καθυστέρηση.
Στους ιατρικούς κύκλους, δύο μέθοδοι αντιμετώπισης του προβλήματος είναι γνωστές – η συντηρητική και η χειρουργική. Η διαθεσιμότητα περισσότερων της μιας μεθόδων θεραπείας με αβέβαιη επιτυχία δυσκολεύει σημαντικά τους γονείς στην επιλογή θεραπείας και ταυτόχρονα αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους γιατρούς.
Η ερώτηση των γονιών: ” Πότε ή πρέπει να ζητήσω ιατρική συμβουλή;!” – είναι πάντα σχετική. Εάν το παιδί σας είναι ενάμιση έτους και δεν περπατάει, μπορείτε να επισκεφτείτε έναν γιατρό . Το ίδιο ισχύει αν μετά από μερικούς μήνες προπόνησης δεν υπάρχει σταθερό βάδισμα, ή αν το παιδί περπατά, αλλά μόνο στις μύτες των ποδιών.