Προβολές: 113
Πολύ συχνά η νυκτερινή ούρηση αποδίδεται σε μια ψυχολογική στιγμή. Αυτό συμβαίνει, μερικές φορές, για παράδειγμα, στη γέννηση ενός νέου παιδιού στην οικογένεια, ως έκφραση ζήλιας εκ μέρους του μεγαλύτερου παιδιού. Αρχίζει να ούρει ξανά, καθώς το μωρό ουρεί. πώς θέλει να πάρει την πιπίλα του μωρού; καθώς θέλει να πιπιλίζει μια πιπίλα.
Δεν θέλει να το συνηθίσει, γιατί το μωρό δέχεται την πιπίλα του χωρίς να “κλαίει”. Με τον ίδιο τρόπο, τα μεγαλύτερα αγόρια και κορίτσια ξεκινούν την ούρηση, επειδή το μικρό μωρό επίσης ούρηση τη νύχτα. Αυτό όμως δεν αποδεικνύεται πλήρως, αν και οι ψυχολόγοι λένε ότι η ζήλια είναι συχνά η αιτία.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν παιδιά που κοιμούνται πολύ ήσυχα. Ακόμα και όταν οι γονείς προσπαθούν να τους ξυπνούν τακτικά κάθε λίγες ώρες τη νύχτα, το κατούρημα δεν συμβαίνει συνειδητά.
Και πολύ συχνά το παιδί δεν ξυπνά και δεν ουρεί καθόλου. Τη στιγμή που ξαπλώνει, κατουρήσει ξανά.
Κάτι που τα τελευταία χρόνια πιστεύω ότι έχει τεράστιο ρόλο – αυτές είναι πάνες. Δυστυχώς, είναι μια μεγάλη ευκολία για τους γονείς, για τις μητέρες, και – ενστικτωδώς ή απλά δεν νοιάζονται – δεν θέλουν να αφαιρέσουν τις πάνες εγκαίρως.
Οι ψυχολόγοι λένε: “Είναι απαραίτητο να περιμένουμε μέχρι την ηλικία των 3 ετών, ώστε το παιδί να μπορεί να σταματήσει μόνο την πάνα.” “Ναι αλλά όχι!” – είπε μερικοί δημοσιογράφοι.
Έχω δει παιδιά από 7 ετών με πάνες, κάτι που είναι τρομακτικό για μένα. Όχι μόνο από την άποψη του γεγονότος ότι το παιδί δεν έχει υγιεινές συνήθειες, αλλά και από την άποψη του γεγονότος ότι οι πάνες οδηγούν στην κατακράτηση λοιμώξεων και εξάπλωση κυστίτιδας, πυελονεφρίτιδας στα κορίτσια, γεννητικών λοιμώξεων.
Έτσι, 2-3 χρονών παιδιά, κορίτσια, επισκέπτονται έναν γυναικολόγο επειδή η μητέρα τους δεν τους δίδαξε να αφαιρούν την πάνα έγκαιρα. Αυτό πρέπει να γίνει το αργότερο 2-2,5 ετών. Διαφορετικά, τα παιδιά καταναλώνουν ήδη κοινό φαγητό, pH, δηλαδή. Η οξύτητα των ούρων είναι διαφορετική και οι μολύνσεις λαμβάνονται εύκολα από εκεί.
Επιπλέον, τα κόπρανα περιέχουν βακτήρια που δεν υπάρχουν στα ούρα. Διεισδύουν στο ουροποιητικό σύστημα και προκαλούν επίσης λοιμώξεις.
Ένα άλλο πράγμα που είναι σημαντικό είναι η θεραπεία της νυχτερινής ενούρησης. Εάν εντοπιστεί κάποια οργανική ασθένεια, τόσο συγγενείς ανωμαλίες όσο και λοιμώξεις, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ουρολόγο ή νεφρολόγο για να συνταγογραφήσετε συγκεκριμένη θεραπεία.
Δυστυχώς, φάρμακα όπως τα νευροληπτικά και τα αντικαταθλιπτικά χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα για την επίλυση του προβλήματος της νυκτερινής ενούρησης, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις έχει μικρή επίδραση.
Όταν αποδεικνύεται παραβίαση της κυκλικότητας της έκκρισης της αγγειοπιεσίνης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τέτοια παρασκευάσματα, τα οποία στην πραγματικότητα μοιάζουν με την ορμόνη. Και φυσικά ο απλούστερος κανόνας και ο ευκολότερος κανόνας είναι να μειώσετε σημαντικά τα υγρά το βράδυ μετά τις 18:00, να κατουρήσετε πριν πάτε για ύπνο για έναν μακρύ νυχτερινό ύπνο.
Και το άλλο πράγμα που μπορεί να γίνει είναι να ξυπνήσει τη νύχτα όταν το παιδί δεν κοιμάται πολύ βαθιά και αυτό είναι δυνατό.
Το παιδί δεν πρέπει να επιβαρύνεται ψυχικά με αυτό το πρόβλημα, δηλαδή. δεν πρέπει να τιμωρηθεί. δεν πρέπει να κατηγορείται, αντίθετα. Όταν έχουμε ξηρές νύχτες, θα πρέπει να ενθαρρύνεται.
Μπορείτε ακόμη και να δημιουργήσετε ένα ειδικό ημερολόγιο για να επισημάνετε τις ημέρες που το παιδί είναι στεγνό. Η ανταμοιβή με κάποιο τρόπο, φυσικά, δεν είναι οικονομική επιβράβευση. Έτσι, το παιδί έχει ένα κίνητρο να στεγνώνει όλο και πιο συχνά.