Προβολές: 2071
Πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού σας;
Όταν ένα μωρό γεννιέται, δεν έχει σχεδόν κανένα ανοσοποιητικό σύστημα. Τα βρέφη που θηλάζουν στην πραγματικότητα λαμβάνουν αντισώματα κατηγορίας ανοσοσφαιρίνης Α μέσω του μητρικού γάλακτος.
Αυτά τα αντισώματα προσκολλώνται στην πεπτική οδό και την ανώτερη αναπνευστική οδό και δημιουργούν τοπική ανοσία. Μέχρι την ηλικία περίπου έξι μηνών ή έως ενός έτους, ένα μωρό που θηλάζει δέχεται αντισώματα που έχει δημιουργήσει η θηλάζουσα μητέρα κατά τη διάρκεια της ζωής της.
Δυστυχώς, το μωρό δεν παίρνει όλα τα πιθανά αντισώματα, οπότε μη βασίζεστε σε αυτά όταν έρχεστε σε επαφή με οξεία λοιμώδη νοσήματα. Κρατήστε το μωρό ασφαλές παρόλα αυτά. Το ίδιο ισχύει και για θέματα σχετικά με το δέρμα όπως το «sharkite». Είναι καλύτερο να κρατάτε τα παιδιά ασφαλή, καθώς μπορούν να αρρωσταίνουν ακόμα και όταν θηλάζουν.
Από περίπου ένα έως δύο χρόνια, τα αντισώματα αρχίζουν σταδιακά να συσσωρεύονται
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα μωρά δεν είναι εξοπλισμένα με τις πρωτεΐνες από τις οποίες θα κατασκευαστούν αντισώματα. Στην ηλικία μεταξύ δύο και τριών ετών και ακόμη και μεταξύ των τριών και πέντε ετών, τότε τα παιδιά αρχίζουν να γίνονται ισχυρότερα και αρχίζουν να χτίζουν τη δική τους ανοσοποιητική μνήμη.
Τα σώματά τους αρχίζουν να καταγράφουν τις λοιμώξεις που έχουν αποκτήσει ,τις ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις που έχουν αντιμετωπίσει. Αλλά τα παιδιά σε όλο τον κόσμο αρρωσταίνουν συχνά στο διάστημα μεταξύ 3-3,5 ετών.
Δυστυχώς, αυτή η περίοδος συμπίπτει με την περίοδο που το παιδί αρχίζει να πηγαίνει σε κέντρα συλλογικής φροντίδας. Είτε πρόκειται για παιδικό σταθμό είτε για νηπιαγωγείο, οι κοινές ασθένειες είναι πάντα τριγύρω. Όπως ανέφερα προηγουμένως, το φτέρνισμα και ο βήχας δεν σταματούν, για τον απλό λόγο ότι αρρωσταίνουν το ένα μετά το άλλο με ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις που το σώμα του μωρού δεν μπορεί να χειριστεί.
Δυστυχώς, για το λόγο αυτό, εμφανίζονται χρόνιες ασθένειες, με την πιο συχνή να είναι η αμυγδαλίτιδα και η αδενοειδίτιδα. Προκαλούνται λόγω μιας διευρυμένης αμυγδαλής. Στην πραγματικότητα, λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι κάθε άτομο έχει πέντε αμυγδαλές και μόνο όταν είναι επώδυνες μιλάμε για αμυγδαλίτιδα – χρόνια ή οξεία αμυγδαλίτιδα. Στην αδενοειδίτιδα, η τρίτη αμυγδαλή διευρύνεται.
Οι ιογενείς λοιμώξεις στα παιδιά δεν είναι πάντα σοβαρές
Μερικές φορές οι ιογενείς λοιμώξεις είναι τόσο ήπιες που εξαφανίζονται μέσα σε δύο έως τρεις ημέρες. Μερικές φορές διαρκούν από μια εβδομάδα έως δύο εβδομάδες, μερικές φορές τρεις εβδομάδες ή μπορεί ακόμη και να διαρκέσουν για πέντε εβδομάδες.
Όταν δείτε ότι μετά την τρίτη ημέρα το μωρό συνεχίζει να έχει υψηλό πυρετό ή ο βήχας χειροτερεύει ή το μωρό αρχίζει να παραπονιέται για πόνο στο αυτί, θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας. Και, από την πλευρά του, ο παιδίατρος θα αποφασίσει αν θα συμβουλευθεί έναν άλλο ειδικό ή όχι.
Είναι σημαντικό να λάβετε τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος.
Τουλάχιστον, θα πρέπει να ελέγχεται ο αριθμός των αιμοπεταλίων, ο τυπικός αριθμός διαμέτρου αίματος, το ίζημα και πολύ σημαντικό η μ-αντιδραστική πρωτεΐνη (CRP). Αυτός ο δείκτης αυξάνεται ταχύτερα όταν υπάρχει βακτηριακή μόλυνση και απαιτείται σοβαρή θεραπεία. Αυτό βοηθάει τον γιατρό σας, είτε πρόκειται για παιδίατρο είτε για ειδικό στην ΟΝT, να κάνει ακριβή διάγνωση και να ξεκινήσει ειδική θεραπεία, εάν χρειαστεί.
Προστατεύστε τον εαυτό σας από την αυτο-θεραπεία
Δεν πρέπει να συνταγογραφείται αντιβιοτική αγωγή για το παιδί σας, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών σταγόνων αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται συνήθως αυτές τις μέρες. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει άσκοπα υψηλή αντοχή στα φάρμακα και τα αντιβιοτικά. Και όταν το παιδί σας έχει σοβαρή ασθένεια, οι γιατροί δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα. Για παράδειγμα, αν « χτύπα ξύλο» το παιδί σας έχει πνευμονία και αντίσταση στα αντιβιοτικά, τότε το φάρμακο δε θα λειτουργήσει. Έτσι, οι γονείς, δε συνταγογραφούν μόνοι τους σοβαρά φάρμακα.
Μπορείτε να κάνετε την αρχή με βιολογικά προϊόντα, φυτικά σιρόπια, ρινικές σταγόνες και μερικά ομοιοπαθητικά φάρμακα, αλλά μην πειραματιστείτε με αντιβιοτικές θεραπείες.
Η πρόληψη είναι κάτι που δεν προσέχουν όλοι οι γονείς. Το πρώτο βήμα προς την πρόληψη συνεπάγεται ότι το μωρό είναι ανθεκτικό ή σκληρό παιδί.
Δυστυχώς, στις μεγάλες πόλεις τα παιδιά δεν κυκλοφορούν στο εξωτερικό περιβάλλον τόσο συχνά όσο θα έπρεπε. Όχι μόνο οι γονείς, αλλά και οι παιδικοί σταθμοί και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι ένοχοι που δεν τα βγάζουν στον κήπο. Δυστυχώς, πολύ συχνά τα παιδιά δεν ασκούνται ή δεν εργάζονται καθόλου και ως εκ τούτου δεν είναι συνηθισμένα στο περιβάλλον.
Όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές το χειμώνα, αν το παιδί δεν προσέχει αλλά εξακολουθεί να είναι εκτεθειμένο σε χαμηλότερη θερμοκρασία, το ανοσοποιητικό σύστημα υποφέρει. Η ανοσία μειώνεται, καθιστώντας πολύ ευκολότερο για ένα μωρό να μολυνθεί με μια ιογενή ή βακτηριακή λοίμωξη.
Δώστε προσοχή στην προσωπική υγιεινή.
Στην πραγματικότητα, τα παιδιά μας δεν έχουν τη συνήθεια να πλένουν τα χέρια τους, να βουρτσίζουν τα δόντια τους ή να κάνουν μπάνιο σωστά. Δυστυχώς, αυτό είναι μάλλον κοινό φαινόμενο στα παιδιά του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η διατροφή των παιδιών δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί. Τα ανθρακούχα ποτά δεν πρέπει να καταναλώνονται. Tα τρόφιμα τύπου fast-food θα πρέπει να αποφεύγονται πάρα πολύ, ξεκινώντας με τη σοκολάτα και συμπεριλαμβανομένων όλων των ειδών των γλυκών.
Φυσικά, μπορούν να χορηγηθούν ανοσοδιεγερτικά παρασκευάσματα. Εναπόκειται στον θεράποντα ιατρό σας να αποφασίσει ποια τυποποιημένο φάρμακο προτιμά – βιολογικά προϊόντα, ομοιοπαθητικά φάρμακα ή αλλοπαθητικά φάρμακα, αλλά σίγουρα θα πρέπει να συνταγογραφούνται, ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες.
Η συμβουλή μου στους γονείς είναι να κρατούν το παιδί στο σπίτι κάθε φορά που βλέπουν τα πρώτα σημάδια οποιασδήποτε ασθένειας, να προσανατολίσουν τον εαυτό τους και να μεταφέρουν το παιδί στο γιατρό εάν είναι απαραίτητο, ώστε να μπορεί να αντιμετωπιστεί γρήγορα και να ανακάμψει εγκαίρως.