Προβολές: 624
Μια λέξη πολύ δημοφιλής όταν μεγαλώνουμε παιδιά. Εδώ, ωστόσο, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει ένας κοινός παράγοντας πίσω από αυτό το πρόβλημα. Το γαστρεντερικό σύστημα, ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο ένα όργανο, αλλά και ένα σύστημα που δέχεται το “διαφορετικό”, μετατρέποντας την τροφή στον ίδιο μας τον εαυτό, στο σώμα του παιδιού, στα όργανα και στα διάφορα συστήματα του ανθρώπινου σώματος. Όταν δεχόμαστε την τροφή, αυτή θα πρέπει να ενεργεί φυσιολογικά και δεν πρέπει να δημιουργείται πρόβλημα με τη διέλευσή της μέσω του γαστρεντερικού συστήματος.
Επομένως, όταν διαταράσσουμε αυτό το σύστημα, για παράδειγμα, όταν τρώμε υπερβολικά, τείνουμε να καταλήγουμε σε – δυσκοιλιότητα, δηλαδή καθυστερημένη διέλευση και έλλειψη τακτικής αφόδευσης. Αυτό ήδη μιλά από μόνο του για ένα πρόβλημα του γαστρεντερικού συστήματος. Και το αντίστροφο – όταν έχουμε μια επιταχυνόμενη διέλευση και διάρροια, πολλές φορές ο λόγος μπορεί να είναι ο ίδιος.
Η φλεγμονή του γαστρεντερικού συστήματος έχει συνήθως μεγάλη επίδραση στα παιδιά, καθώς μπορεί να υποφέρουν από σύνδρομο δυσπεψίας, που συνοδεύεται από έμετο και διάρροια.
Όταν δίνουμε στο παιδί φυσικές τροφές, ο κίνδυνος δυσκοιλιότητας μειώνεται αισθητά. Εάν υπάρχει δυσκοιλιότητα, τότε πρέπει να έχουμε παραβιάσει τους κανόνες της φυσικής διατροφής. Αντίθετα, ακόμη και αν αυτό το πρόβλημα έχει ήδη παρουσιαστεί, όταν προσαρμόζουμε τη διατροφή, εξαφανίζεται με τον πιο φυσικό τρόπο.
Αλλά ας επισημάνουμε επίσης ορισμένα ενδεικτικά κριτήρια. Πότε μιλάμε για δυσκοιλιότητα; Διότι εάν υπάρχει κίνηση του εντέρου κατά τη διάρκεια της ημέρας, αυτό θεωρείται φυσιολογικό. Σε ένα υγιές άτομο, η αφόδευση πρέπει να γίνεται τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Δύο έως τρεις φορές την ημέρα για μικρά παιδιά, μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες .
Πρέπει να γίνονται κινήσεις του εντέρου τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Με μια φορά την ημέρα μιλάμε για μερική δυσκοιλιότητα και ενδέχεται να περιμένουμε να αναπτυχθούν και άλλες ασθένειες, επειδή ο οργανισμός θα συσσωρεύει απόβλητα, από τα οποία θα αρχίσουν να αναπτύσσονται λοιμώξεις, καθώς τα απόβλητα αυτά αποσυντίθενται στο σώμα.
Εάν έχουμε ήδη μια κακή κίνηση του εντέρου, μπορούμε να διορθώσουμε το πρόβλημα αυτό με τον πιο απλό τρόπο – παρέχοντας σωστή διατροφή στο άτομο, κυρίως στα μικρά παιδιά, και αυτό σημαίνει να εμπλουτίσουμε τη διατροφή του με αρκετές φυτικές ίνες – διαλυτές και αδιάλυτες.
Τα φυτικά τρόφιμα περιέχουν φυτικές ίνες. Είναι κυρίως κυτταρίνη , διάφορες μορφές κυτταρίνης και αυτές οι ίνες επιδρούν στο γαστρεντερικό σύστημα και βοηθούν την εύκολη κίνηση των τροφών.
Όταν παρέχουμε μια μεγάλη μερίδα ωμών φρούτων και λαχανικών, τότε έχουμε ένα φυσιολογικό πέρασμα και τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα αφόδευση. Επιπλέον, οι ίνες στα φυτικά τρόφιμα παρέχουν τροφή για τα προβιοτικά, δηλαδή την εντερική χλωρίδα. Αυτοί οι μικροοργανισμοί βρίσκονται στο παχύ έντερο και συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό – περίπου στο 75% στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Αλλά αυτά τα καλά βακτήρια τρέφονται με προβιοτικά, δηλαδή με αυτές τις ίνες και βοηθούν στην αποσύνθεση ή την διάσπαση της κυτταρίνης. Αυτή είναι η φυσική τους τροφή και όταν παρέχουμε αυτές τις ίνες, εγγυόμαστε την παρουσία αυτής της χλωρίδας. Συνεπώς, όταν καταλήγουμε σε δυσκοιλιότητα, πρέπει να έχουμε διαταράξει τη γαστρεντερική χλωρίδα και αντίστοιχα την σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει δυσκοιλιότητα, εάν δεν δοθεί κατάλληλη προσοχή, μπορεί να αναπτύξει λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, δερματικές λοιμώξεις ή κάποια ασθένεια σε άλλα όργανα. Προκειμένου να αποφευχθεί η δυσκοιλιότητα, πρέπει να εγγυηθούμε μια επαρκή ποσότητα ωμών φρούτων και λαχανικών, smoothies και πράσινων λαχανικών που είναι εξαιρετικά σημαντικά για το ανθρώπινο σώμα.
Τα μωρά και τα μικρά παιδιά αναμένεται να αφοδεύουν δύο ή τρεις φορές την ημέρα. Εάν το μωρό μέχρι τον έκτο μήνα, που θηλάζει μόνο, έχει δυσκοιλιότητα, τότε είναι σημαντικό να εξετάσουμε τη διατροφή της μητέρας και να διασφαλίσουμε ότι θα την προσαρμόσει κατάλληλα, έτσι ώστε το μητρικό γάλα να μπορεί να διασφαλίζει τις τακτικές κινήσεις του εντέρου.