Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας от Δρ Μαριάν Γκάρμπερ

Υλικά που χρησιμοποιούνται από τους Stephen Garber, Marian Daniels Garber, Robin Friedman Spizman

Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για διαταραχή υπερκινητικότητας έλλειψης προσοχής (ADHD). Ωστόσο, πολλοί γονείς δεν είναι εξοικειωμένοι με τον όρο και το λάθος γίνεται για τα παιδιά με ΔΕΠΥ να πιστεύουν ότι έχουν πρόβλημα να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους και να αντιδρούν πολύ παρορμητικά ή είναι πολύ ευαίσθητα. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους παρευρισκόμενους να ορίζουν συμπεριφορά όπως η έλλειψη ανατροφής.

Το παιδί με ADHD δυσκολεύεται να ελέγξει τη συμπεριφορά του και να παραμείνει ακίνητο σε καταστάσεις που το απαιτούν. Μπορεί να αποσπάται πολύ εύκολα και είναι δύσκολο να κρατήσει την προσοχή του για λίγο περισσότερο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές δυσκολίες τόσο στο σχολείο, στη δημιουργία κοινωνικών επαφών, όσο και σε κάθε άλλη πτυχή της ζωής του.

Αν και η υπερδραστηριότητα είναι το καλύτερο αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό της ADHD και η ευκολότερη αναγνώριση, δεν είναι όλα τα παιδιά που διαγιγνώσκονται με υπερκινητικότητα είναι το κύριο πρόβλημα τους. Συνήθως, η αδυναμία συγκέντρωσης και προσοχής είναι η πτυχή της ADHD που είναι η πιο σοβαρή πρόκληση για την οποία εργάζονται οι επαγγελματίες το πολύ.

Περίπου το 75% των παιδιών που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ έχουν επιπλέον μαθησιακές δυσκολίες που περιπλέκουν ολόκληρη την εκπαιδευτική τους διαδικασία. Επειδή δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, χάνουν πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην τάξη.

Για καλύτερη πλοήγηση, διαβάστε τα παρακάτω χαρακτηριστικά που επηρεάζουν τα παιδιά με ΔΕΠΥ και καθορίζονται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία:

1. Δεν μπορεί να καθίσει στην καρέκλα όταν απαιτείται να το κάνει.
2. Μετακινεί συνεχώς ή ανήσυχα τα χέρια ή τα πόδια του ή δεν σταματά να γυρίζει στην καρέκλα (σε ενήλικες με ΔΕΠΥ αυτό περιορίζεται στο άγχος ή σε κάποιες ανησυχητικές σκέψεις).
3. Αποσπάται πολύ εύκολα από εξωτερικούς παράγοντες.
4. Δεν περιμένει τη σειρά του κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού ή σε οποιαδήποτε κοινωνική κατάσταση.
5. Είναι συχνά γρήγορος να απαντήσει σε μια ερώτηση πριν ολοκληρωθεί.
6. Δυσκολεύεται να ακολουθήσει τις οδηγίες που δίνουν άλλα άτομα ή δεν ολοκληρώνει την εργασία του.
7. Έχει δυσκολία να διατηρήσει την προσοχή του σε ένα συγκεκριμένο έργο ή παιχνίδι.
8. Συχνά πηδά από το ένα ημιτελές έργο στο άλλο.
9. Έχει δυσκολία να παίζει ήσυχα.
10. Συχνά μιλάει με ενθουσιασμό.
11. Διακόπτει τις συνομιλίες ή τις δραστηριότητες άλλων, παρεμβαίνει αγενής και χαλά τα παιχνίδια άλλων παιδιών.
12. Φαίνεται συχνά να μην ακούει τι του λέγεται.
13. Χάνει τα παιχνίδια του και τα πράγματα που χρειάζεται για το σχολείο – σημειωματάρια, βιβλία, στυλό, μολύβια κ.λπ.
14. Συμμετέχει συχνά σε επικίνδυνες σωματικές δραστηριότητες χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες, όπως το άλμα στο δρόμο χωρίς να κοιτάζει πίσω.

Αυτά και παρόμοια χαρακτηριστικά εμφανίζονται συνήθως πριν το παιδί είναι επτά ετών, διαρκεί περισσότερο από 6 μήνες και δεν οφείλεται σε αναπτυξιακά προβλήματα. Η σωστή διάγνωση είναι το αποτέλεσμα συντονισμένων προσπαθειών έμπειρων επαγγελματιών. Εάν πιστεύετε ότι πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού σας, μιλήστε με έναν παιδίατρο για να σας παραπέμψετε σε έναν ειδικό.

Για να μάθετε εάν το παιδί σας έχει ADHD, δείτε επίσης τις παρακάτω πληροφορίες:

• Εξαίρεση ιατρικών παραγόντων. Υπάρχουν πολλές ιατρικές καταστάσεις όπως αναιμία, δυσλειτουργία του θυρεοειδούς ή νευρολογικά προβλήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ADHD. Πάρτε το παιδί στον παιδίατρο για να το απενεργοποιήσετε. Εάν τα συμπτώματα που σας ενοχλούν δεν συμβαίνουν συχνά, είναι πιθανό αυτή τη στιγμή το παιδί να προσπαθεί να επιβληθεί, να κουραστεί ή να έχει κάτι που τον ανησυχεί.
• Διερευνήστε το οικογενειακό ιστορικό. Η ADHD είναι μια χρόνια πάθηση. Όταν ζητάτε βοήθεια από έναν ειδικό, θα σας θέσει πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη γέννηση του παιδιού και τη συμπεριφορά του στα πρώτα του χρόνια.
  Θα σας ρωτήσω για άλλα μέλη της οικογένειας εάν είχαν παρόμοια συμπτώματα. Επομένως, μάθετε εκ των προτέρων εάν οι συγγενείς σας ή εκείνοι του συζύγου σας είχαν παρόμοια σημάδια συμπεριφοράς.
• Μην υποτιμάτε ό, τι γνωρίζετε για το παιδί σας. Γνωρίζετε καλύτερα το δικό σας παιδί, οπότε οι προσωπικές σας παρατηρήσεις με τα χρόνια είναι εξαιρετικά σημαντικές.
  
  Είναι πολύ σημαντικό να μην κλείσετε τα μάτια σας σε τυχόν αποκλίσεις στη συμπεριφορά και να μην τα χαρακτηρίζετε μόνο ως περίεργες ιδιότητες, ώστε να μην δημιουργείτε περιττό άγχος. Οι ειδικοί με τους οποίους συνεργάζεστε θα σας ζητήσουν να συμπληρώσετε ένα ερωτηματολόγιο μέσω του οποίου θα μπορούν να αξιολογήσουν τις προσωπικές σας παρατηρήσεις. Προσπαθήστε να είστε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικοί, ώστε να μπορείτε να λάβετε επαρκή βοήθεια.
• Παρατήρηση. Θα ήταν πολύ χρήσιμο εάν ο ψυχολόγος με τον οποίο εργαζόταν είχε την ευκαιρία να παρακολουθεί τη συμπεριφορά του παιδιού στο σχολείο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό θα του δώσει άμεσες πληροφορίες για το ποιοι είναι οι κανόνες στην τάξη και πώς το χειρίζεται το παιδί. Δεν είναι πάντα δυνατή η λήψη τέτοιας άδειας, πιθανότατα θα πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια του διευθυντή του σχολείου.
• Μιλήστε με τους καθηγητές. Συνήθως έχουν πολύτιμη άποψη για να αναλύσουν τη συμπεριφορά του παιδιού σας. Έχουν αποκτήσει εμπειρία με την πάροδο των ετών, κάτι που τους βοηθά να ανακαλύψουν γρήγορα εάν ένα παιδί αναπτύσσεται με διαφορετικό τρόπο για μια συγκεκριμένη ηλικία. Εάν είναι απαραίτητο, εξωτερικοί εμπειρογνώμονες μπορούν να ζητήσουν από τους δασκάλους του παιδιού σας να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσουν διάφορες πτυχές της συμπεριφοράς του.
• Συγκεντρώστε πληροφορίες σχετικά με την εκτέλεση των εξετάσεων στο σχολείο. Αυτό θα σας δώσει πληροφορίες σχετικά με την ικανότητα του παιδιού να επεξεργαστεί το υλικό που έχει μάθει και το επίπεδο αντιμετώπισης του στο σχολείο. Οι παρατηρήσεις της συμπεριφοράς του παιδιού κατά τη διάρκεια του τεστ θα σας καθοδηγήσουν στην ικανότητά του να συγκεντρωθεί, να διατηρήσει την προσοχή του στα καθήκοντα και θα είστε σε θέση να προσδιορίσετε το βαθμό της παρορμητικότητας του. Κατά τη διαδικασία συλλογής πληροφοριών, ενδέχεται να προκύψουν πρόσθετα προβλήματα, όπως μαθησιακές δυσκολίες ή κενά στην εκμάθηση του υλικού.

Διάγνωση. Είναι χρήσιμο να μοιράζεστε με επαγγελματίες εάν γνωρίζετε επιπλέον προβλήματα του παιδιού που σχετίζονται με τη μάθηση, το τρέχον επίπεδο ανάπτυξής του, καθώς και τακτικές και στρατηγικές που τον βοηθούν να κάνει καλά στο σχολείο. Με όλες τις πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί, θα μπορούν να κάνουν μια ακριβή διάγνωση βάσει του τρόπου συμπεριφοράς του παιδιού σας.