Προβολές: 1179
Μια από τις πιο έντονες μου παιδικές αναμνήσεις είναι αυτή για το σακίδιο ύπνου, στο οποίο βάζανε τα χέρια μου για να μην ξύνομαι, επειδή είχα κολλήσει παιδική ασθένεια… Όπως λέει η μητέρα μου, αυτή η ανάμνησή μου βασίζεται σε μια και μοναδική απόπειρα να καταφέρει να ελέγξει το ξύσιμο. Ισχυρίζεται ότι μου έβαζε ποτήρι με αλμυρό νερό και βαμβακάκι δίπλα στο κρεβάτι και όταν με έτρωγε, εγώ υπάκουα άλειφα τα σπυράκια…
Εγώ θυμάμαι το άλλο. Το οποίο από μόνο του αποδεικνύει ότι οι βάναυσοι μέθοδοι των γιαγιάδων (το άλειμμα των δακτύλων του παιδιού με πικρό μείγμα για να μην τρώει τα νύχια του ή να μην πιπιλάει τα δάκτυλα του, η τοποθέτηση αγκαθωτού γάντι, η τοποθέτηση των χεριών σε παιδικό σακίδιο) μπορούνε μόνο να το τραυματίσουν. Να με και εμένα – 40 χρόνια αργότερα θυμάμαι το σακίδιο. Δεν θυμάμαι το ποτηράκι με το αλάτι και το βαμβακάκι.
Από την πείρα που έχω σήμερα, μπορώ να πω ότι εάν γλυτώσετε το μωρό σας από άλλη εθιστική συνήθεια, αυτή της πιπίλας, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σκεφτεί να πιπιλάει το δάκτυλό του. Σίγουρα έχει σημασία και εάν είχατε γάλα ή όχι. Το αντανακλαστικό του θηλασμού πιθανότατα είναι έμφυτο και παρ’ όλα αυτά η δική μας Άνι δεν πιπιλούσε το δάκτυλό της πριν κοιμηθεί και νομίζω αυτό οφείλεται στα δύο προαναφερόμενα γεγονότα.
Εάν σε σας τα πράγματα είναι διαφορετικά και το παιδί σας ονειροπολώντας πιπιλάει το δάκτυλό του κάθε βράδυ πριν τον ύπνο… σίγουρα πια αναρωτιέστε το τι να κάνετε.
Ρωτήσαμε την Καναδή ψυχολόγο Άλισον Σέϊφερ πώς να αντιμετωπίσουμε τη κατάσταση.
«Α, το αγαπημένο δάκτυλο. Είναι τόσο γλυκά όταν πιπιλάνε τα δάκτυλα τους όταν είναι μωρά. Αλλά τώρα ο αντίχειρας έχει όψη σταφίδας, μοιάζει ακρωτηριασμένο και ποιος ξέρει τι ζημιές θα κάνει στο δάγκωμα. Πότε να αρχίσουμε να ανησυχούμε; Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσουμε να ξεμαθαίνουμε το παιδί από τη συνήθεια;
Το πιπίλισμα δακτύλου είναι μεταξύ των πιο συνηθισμένων μορφών αυτοβοήθειας. Τα μωρά πιπιλάνε το δάκτυλό τους και στη μήτρα. Τα περισσότερα παιδιά μόνα τους αφήνουν αυτή την πρώιμη συνήθεια που τους ησυχάζει. Αλλά πότε; Στα πέντε; Στα έξι; Στα επτά τους;
Εάν το παιδί παραμορφώσει τον ουρανίσκο του με το πιπίλισμα, εάν αυτό αρχίζει να έχει επίπτωση στην ομιλία του ή το παιδί άρχισε να ντρέπεται ότι ακόμα πιπιλάει το δάκτυλό του και αυτό έχει αρχίσει να βλάπτει την επικοινωνία του (π.χ. αρνείται να καλέσει επισκέπτες με διανυκτέρευση επειδή δεν ξέρει με ποιόν άλλο τρόπο να κοιμηθεί εκτός από αυτόν με το δάκτυλο στο στόμα), τότε πια πρέπει να βοηθήσουμε.
Ποιες είναι οι λύσεις;
Απευθυνθείτε σε ειδικό
Για αρχή ο οδοντίατρος είναι αρκετός. Αφήστε τον να ανακοινώσει τα κακά μαντάτα. Ας μοιραστεί με το παιδί την ανησυχία του ότι τα δόντια του θα γίνουν στραβά, θα βγούνε προς τα έξω και θα παραμορφωθεί το δάγκωμα του. Μπορεί ακόμα να του δείξει ζωγραφιές για να απεικονίσει το πρόβλημα.
Η συμβουλή μου είναι να εξηγείτε παρά να επιβάλλετε… Εάν αρχίσετε να επιμένετε συνέχεια, όπως κάνουν οι περισσότεροι γονείς που αναθέτουν ασκήσεις, μπορείτε να προκαλέσετε αντίσταση. Ο γρηγορότερος τρόπος το παιδί σας να πάψει να πιπιλάει το δάκτυλό του είναι όταν το ενθαρρύνετε όσο παλεύει με τη συνήθεια.
Ο καθένας μπορεί να νικήσει τη συνήθεια. Παίρνει στο περίπου 21 ημέρες. Πρώτα βεβαιωθείτε ότι το παιδί συμφωνεί με την ιδέα. Αυτό πρέπει να συμφωνήσει να ηγηθεί την αποστολή.
Ενθαρρύνετε το
Οι γονείς πολύ βασίζονται στη μέθοδο της απειλής. Τόσο εύκολα μας βγαίνει: «Ο Δρ Σμίθ καθόλου δεν θα μείνει ευχαριστημένος όταν σε συναντήσει. Δεν θέλεις να τον απογοητεύσεις, δεν είναι;» Παρόμοιες φράσεις προκαλούν φόβο (ενώ το πιπίλισμα του δακτύλου είναι τρόπος για καταστολή της ανησυχίας, η πρόσθετη έντασης μόνο χειροτερεύει τα πράγματα).
Πάρα αυτό – ενθαρρύνετε το παιδί όταν δείτε ότι επιμένει. «Χαίρομαι ότι με εμπιστεύτηκες ότι δεν είναι δύσκολο. Απαιτείται θάρρος για αυτό».
Συνεχίστε με τις ερωτήσεις: «Πώς να σε βοηθήσω;», «Ποια ώρα σου είναι η πιο δύσκολη;», «Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να δοκιμάσεις;»
Η στρατηγική που είναι πιθανότερο να λειτουργήσει είναι αυτή που το παιδί θα επιλέξει μόνο του. Ενθαρρύνετε το να δώσει ιδέες. Εάν δεν πετύχει μέσω καταιγισμού ιδεών, δοκιμάστε να ψάξετε μαζί στο διαδίκτυο.
Και σας παρακαλώ, μην του αλείφετε τα δάκτυλα με πικρές αλοιφές ή μην τα βάζετε σε αγκαθωτά γάντια, ζούμε στον σύγχρονο κόσμο, ενώ αυτοί οι μέθοδοι ανήκουν στο παρελθόν. Έχετε μπροστά σας ισότιμο άτομο, το οποίο βασίζεται στις δικές σας σίγουρες οδηγίες και στην ώριμη υποστήριξη σας και όχι σκλάβος του Μεσαίωνα, ο οποίος πρέπει να βασανιστεί με ιδιαίτερα εφευρετικό τρόπο.