Προβολές: 908
Το μωρό σας μεγαλώνει, γελάει και κλαίει και εσείς ανυπόμονα περιμένετε να ξεκινήσει να κάνει ερωτήσεις και να περπατάει. Για μας αυτή είναι μια χαρούμενη αναμονή, αλλά για το βρέφος είναι ένας δρόμος πολυσύνθετος και γεμάτος με αλλαγές. Στην ουσία το παιδί από ένα απόλυτα αβοήθητο πλάσμα μετά τη γέννησή του (έως το τέλος του πρώτου έτους του) πρέπει να μεταμορφωθεί σε άτομο, που αποκτά τα περίπλοκα ανθρώπινα γνωρίσματα, από τα οποία τα σημαντικότερα είναι το περπάτημα σε όρθια στάση και η ομιλία
Η διαδικασία εκμάθησης αυτών των γνωρισμάτων ξεκινάει φυσικά και διαδοχικά, ενώ οι αλλαγές είναι γρήγορες και απτές. Συνήθως, λόγω των γρήγορων αλλαγών, η περίοδος μεταξύ της γέννας και της συμπλήρωσης του πρώτου έτους του παιδιού χωρίζεται σε διάφορες φάσεις, ενώ κατά τη διάρκεια των διαφόρων φάσεων η έμφαση και οι προσπάθειες τίθενται σε διαφορετικά σημεία.
Θα συγκεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στην φάση του παιδιού μεταξύ 6 και 12 μηνών, όταν υπάρχουν δύο ιδιαιτερότητες:
- εντατικό μπουσούλισμα, κάθισμα και όρθια θέση
- δεύτερο – διάφορους ήχους και συνδυασμούς ήχων.
Ως επακόλουθο – αυτή είναι η περίοδος όταν πρέπει να συγκεντρώσουμε τις προσπάθειες μας για την ανάπτυξη των κινήσεων και της ομιλίας.
Εντατικό μπουσούλισμα, κάθισμα και όρθια θέση
Το μπουσούλισμα δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα να μετακινούνται μόνα τους, να πλησιάζουν το επιθυμητό αντικείμενο ή παιχνίδι. Αυτό το γεγονός είναι σημαντικό επειδή δραστηριοποιεί ολόκληρη τη συμπεριφορά του παιδιού και αυξάνει το ενδιαφέρον του για το περιβάλλον.
Από το μπουσούλισμα υπάρχει και άλλο όφελος – χάρη αυτού στον περίπου 7ο μήνα το βρέφος μαθαίνει να κάθεται, ενώ στον 8ο – να σηκώνεται και να βηματίζει στα πλάγια. Τα παιδιά που έχουν μπουσουλίσει αρκετά σε ηλικία 6 – 9 μηνών σε πολλές των περιπτώσεων έχουν πιο σταθερή στάση σώματος όταν αρχίζουν να περπατάνε.
Για να ελεγχθεί η φυσική ετοιμότητα του παιδιού, είναι καλό τον 7ο μήνα να το σηκώνετε κρατώντας το κάτω από τις μασχάλες και στη συνέχεα από τα χέρια. Αυτό γίνεται με σκοπό να ελεγχθεί η ετοιμότητά του να σταθεί στα πόδια του.
Κατά τη διάρκεια του 8ου και 9ου μήνα οι ενέργειες των γονέων είναι πιο σκόπιμες και συμπεριλαμβάνουν την διάθεση βοήθειας στο παιδί να σηκώνεται και να κάνει βήματα στο πλάι. Άνετα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το αγαπημένο του παιχνίδι για προσέλκυση της προσοχής του. Λίγο μετά από την κατάκτηση αυτής της δεξιότητας είναι έτοιμο να σπρώχνει κινούμενο στήριγμα – καροτσάκι ή στράτα.
Με την εφαρμογή της σωστής υποστήριξης από τον γονέα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, στο τέλος του 1ου έτους του, το παιδί είναι έτοιμο να περπατήσει. Πρέπει να υπογραμμίσουμε κάποιες αρνητικές πτυχές που συνήθως σχετίζονται με τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες των γονέων. Εάν το παιδί πιέζεται υπερβολικά ή συχνά το αφήνετε να πέσει, μπορεί να δημιουργηθεί επιφύλαξη προς το περπάτημα που οφείλεται στον φόβο.
Συστήνεται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας το παιδί να φοράει κατάλληλα παπούτσια. Τα καλά υποδήματα δεν είναι σφιχτά, αλλά μαλακά και αν υπάρχει δυνατότητα πρέπει να είναι πάνω από τον αστράγαλο για να είναι το πόδι σταθερό. Σχετικά μ’ αυτό είναι απαραίτητο να επισημάνουμε, ότι μερικές φορές γίνονται λάθη, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν π.χ. το παιδί να περπατάει στα δάκτυλα. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να οργανώσετε νωρίτερα το κανονικό βήμα, ακόμα όταν το παιδί είναι στο παιδικό του κάθισμα ή στη στράτα. Λογικό είναι ο χώρος όπου θα γίνει η προετοιμασία του παιδιού για περπάτημα να είναι πιο μεγάλος.
Όπως επισημάναμε, το μπουσούλισμα είναι ωφέλιμο, αλλά μετά τον 8ο μήνα το παιδί έχει ανάγκη να μάθει να στέκετε όρθιο. Τα κανονικά ανεπτυγμένα παιδιά γύρω στον 8ο – 9ο μήνα διαθέτουν καλά ανεπτυγμένο μυϊκό σύστημα, το οποίο προδιαθέτει το παιδί να σταθεί στα πόδια του και να κάνει βήματα.
Το σημαντικότερο είναι οι ενέργειές σας να είναι συστηματικές και διαδοχικές. Με αυτόν τον τρόπο μετά από το 10ο μήνα η ετοιμότητα για περπάτημα του παιδιού θα είναι πλήρης. Παρ’ όλα αυτά, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και αυτές δεν είναι ανησυχητικές. Υπάρχουν στοιχεία για έναρξη του περπατήματος σε παιδιά που αναπτύσσονται κανονικά στο 12ο και 15ο μήνα. Σημαντικός όρος είναι ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ της έναρξης του περπατήματος στο 11ο ή 14ο μήνα και της γενικής ανάπτυξης του παιδιού.
Το σπουδαιότερο είναι το παιδί να αρχίσει να περπατάει σταθερά και με διάρκεια με σκοπό να αρχίσει να εκλαμβάνει το περιβάλλον γύρω του με κανονικό τρόπο. Αυτός είναι ο τρόπος να διευρυνθεί το περίμετρό του για να βλέπει παραπάνω από το περιβάλλον χώρο και …να κάνει περισσότερους μπελάντες. Αυτές οι περιστάσεις έχουν οριστική σημασία για την νευροψυχική ανάπτυξη του παιδιού.