Προβολές: 224
Όταν ανεβαίνουμε στο βουνό με ένα παιδί, είναι καλό να του δώσουμε μια βασική αρχική οδηγία για το πώς να περπατήσει στα βουνά, καθώς υπάρχει μια μικρή διαφορά μεταξύ του περπατήματος στους δρόμους της πόλης και του περπατήματος στα βουνά.
Ο πρώτος και πιο σημαντικός κανόνας που δίνουμε πάντα στα παιδιά είναι ότι πάντα χαιρετάμε όλους όσους συναντάμε στα βουνά με το “Καλημέρα!”. Επειδή στα βουνά ο καθένας μπορεί να είναι φίλος μας αν χρειαστεί. Και όλοι, χωρίς εξαίρεση, χαιρετούν ο ένας τον άλλον στα βουνά. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό ως συμπεριφορά για όλους τους λάτρεις του ορεινού τουρισμού. Και είναι σημαντικό για τα παιδιά να μάθουν ότι αυτός είναι ένας κανόνας.
Ο δεύτερος κανόνας που ακολουθείται στα βουνά είναι ότι πηγαίνουμε πάντα σε μια σειρά ένας προς ένας, είτε πρόκειται για τη μαμά, τον μπαμπά και το παιδί, μια ομάδα παιδιών, μια ομάδα φιλικών οικογενειών. Η σειρά είναι πάντα ένα προς ένα, ειδικά σε ορεινά μονοπάτια. Και αυτοί που περπατούν πιο αργά πάνε πρώτοι. Όσοι περπατούν πιο γρήγορα περπατούν πίσω. Φυσικά, αν υπάρχει οδηγός – ακολουθεί. Εάν δεν υπάρχει ηγέτης, ακολουθείται αυτός που ηγείται της ομάδας – ακόμα κι αν δεν είναι επίσημος ηγέτης. Και μην κινούνται μπροστά του, πάντοτε κινούνται πίσω του.
Όταν οι γονείς πηγαίνουν στα βουνά με τα παιδιά τους, πρέπει να δείξουν στα παιδιά τις πινακίδες που σηματοδοτούν κάθε διαδρομή. Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά να προσανατολίζονται στα βουνά. βλέποντας ότι υπάρχουν σημάδια: μια μπλε, κίτρινη, κόκκινη γραμμή – για το μονοπάτι προς κάποια λίμνη. Το επόμενο μονοπάτι οδηγεί σε μια άλλη καλύβα. Είναι καλό για τα παιδιά να αναγνωρίζουν αυτά τα πράγματα.
Είναι επίσης μια πολύ ευχάριστη δραστηριότητα όταν περπατάτε στα βουνά, είναι να να διηγηθείτε ιστορίες για το ίδιο το βουνό, επομένως είναι καλό για τους γονείς να προετοιμάζονται με μερικές προτάσεις για το συγκεκριμένο βουνό, το μέρος, τι είναι τυπικό, τι φυτά, τι ζώα ίσως βρισκόταν εκεί και να τους τα πείτε, ενώ περπατάτε με τα παιδιά. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τη συγκεκριμένη περιοχή, γιατί εάν περπατάμε σε ένα φυσικό πάρκο – είναι σημαντικό για τα παιδιά να γνωρίζουν ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να συλλέγουν τίποτα από το μέρος. Ακόμα και τα βότσαλα εκεί προστατεύονται, και ως εκ τούτου, το παραμικρό πράγμα, ακόμη και πέτρες δεν μπορούν να ληφθούν από μέρη που είναι προστατευόμενα, όπως το Εθνικό Πάρκο Πίριν. Και εκεί είναι εξαιρετικά σημαντικό να μιλάμε για τη διατήρηση της φύσης.
Και εδώ, φυσικά, όταν τρώτε, όταν καταναλώνετε οτιδήποτε – υγρά ή τρόφιμα – είναι καλό για τα παιδιά να γνωρίζουν πώς να αποθηκεύουν απορρίμματα. Και αυτό πρέπει να υποδειχθεί από τον γονέα ως συμπεριφορά. Τώρα δεν θα σχολιάσουμε το γεγονός ότι οι κακές συνήθειες των γονέων δεν πρέπει να αποδεικνύονται στα βουνά. Οτιδήποτε κάνει και δείχνει ο γονέας ως παράδειγμα στο παιδί θεωρείται φυσιολογικό.
Σε περιπάτους στα βουνά μπορείτε να τραγουδήσετε, να παίξετε, να μελετήσετε περίεργα φαινόμενα και έτσι η μετάβαση καθίσταται μια υπέροχη οικογενειακή εμπειρία.
Παντού στο βουνό υπάρχει μια πινακίδα και ένα τζάκι όπου μπορεί να ανάψει φωτιά. Το άναμμα φωτιάς μπορεί να γίνει, αλλά τα παιδιά πρέπει να μείνουν μακριά από αυτήν. Τουλάχιστον μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία. Ίσως άνω των 9-10 ετών να συμμετέχουν στη δραστηριότητα μαζί με τον ενήλικα. Φυσικά, εάν ετοιμάζεται φαγητό, η φωτιά ανάβει στους καθορισμένους χώρους και στη συνέχεια η φωτιά πρέπει να σβήσει. Είναι σημαντικό να μην αφήνετε σκουπίδια πίσω, έτσι ώστε η φωτιά να μην καίει διάφορα απόβλητα, τα οποία με τη σειρά τους θα μπορούσαν να μολύνουν το περιβάλλον.
Η ευκολότερη πεζοπορία εδώ ειδικά για την περιοχή της Σόφιας είναι από το Δραγαλέβτσι προς την κατεύθυνση του Iglikini Polyani, για παράδειγμα. Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο μέρος που μπορείτε να κάνετε μια βόλτα, να έχετε κάποιες εμπειρίες, όπως να διαβάσετε οδικές πινακίδες, να τα σκεφτείτε, να αναζητήσετε μυρμήγκια, να παρακολουθήσετε τη συμπεριφορά των μυρμηγκιών, καθώς και να ακούσετε το τραγούδι των πουλιών. Όλα αυτά είναι πολύ πιθανές δραστηριότητες εδώ.