Προβολές: 367
Εκτός από το ακατέργαστο συστατικό, όταν μιλάμε για τη δομή του γεύματος, τότε μπορούμε να συμπεριλάβουμε δημητριακά και όσπρια.
Αποδείχθηκε ότι είναι επίσης ένα πολύ καλό στοιχείο που απαιτείται για τη διατροφή μας. Από τα δημητριακά, προτιμούμε να τα χωρίς γλουτένη, ακόμη και χωρίς διάγνωση δυσανεξίας στη γλουτένη.
Προφανώς, βλέπουμε ότι τα δημητριακά χωρίς γλουτένη ή τα τρόφιμα μεταβολίζονται εύκολα στο γαστρεντερικό σωλήνα. Ωστόσο, για ένα υγιές άτομο, φυσικά, η γλουτένη δεν αποκλείεται.
Από αυτά τα δημητριακά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο καστανό ρύζι, δίνουμε προτεραιότητα σε μια ποικιλία – basmati.
Είναι πολύ πιο νόστιμο, πολύ διαφορετικό σε οργανοληπτικές και γευστικές ιδιότητες σε σύγκριση με το συνηθισμένο ρύζι ολικής αλέσεως, το οποίο συνήθως μοιάζει με βρασμένο σιτάρι και προφανώς, ορισμένα παιδιά και ενήλικες δεν τους αρέσουν. Υπό το πρίσμα αυτό, ένα μαγειρεμένο ρύζι μπασμάτι μπορεί να είναι μια ωραία εναλλακτική λύση και φυσικά, μέρος του γεύματος μας.
Και μερικά άλλα δημητριακά – μοντέρνα quinoa, canihua, ξάδελφος της quinoa. Προσωπικά, στην πρακτική μου δεν έχω συναντήσει παιδί ή νεαρό άτομο που δεν του αρέσει το βραστό καλαμπόκι.
Αυτό δεν αποκλείει το γεγονός ότι υπάρχει επίσης ένα σύνολο ανθρώπων που δεν τους αρέσουν ορισμένα από αυτά τα δημητριακά, για παράδειγμα, κάποια ηλικιακή ομάδα – ειδικά παιδιά που παίρνουν παρηγοριά από κατανάλωση σκουπιδιών.
Έχουμε άλλα όσπρια, όπως το κεχρί, που είναι γνωστό ότι περιέχουν γλουτένη – στη ξεφλουδισμένη βρώμη για παράδειγμα. Αυτά τα προϊόντα ανακαλύφθηκε ότι περιέχουν πολλές ουσίες σε αρκετά ισορροπημένη αναλογία, συμπεριλαμβανομένων των διαλυτών ινών, οι οποίες έχουν ευεργετική επίδραση στην κινητικότητα του γαστρεντερικού σωλήνα. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τα πρεβιοτικά περιέχονται εξίσου στα τρόφιμα μας – χρησιμεύουν ως τροφή για προβιοτική χλωρίδα, η οποία καλλιεργεί και εγγυάται την απαραίτητη ποσότητα χλωρίδας στο παχύ έντερο, η οποία αποδεικνύεται ότι παρέχει πραγματικά περίπου το 75% της ανοσίας μας, προσφέρεται ως ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ.
Ο γύρω κόσμος της φύσης, ο κόσμος των τροφίμων και η σχέση του με τον άνθρωπο και τη χλωρίδα
Η τροφή είναι ζωή, και προφανώς, υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ της πρόσληψης τροφής και του τρόπου που επηρεάζει σχετικά τη ζωή, τόσο το άτομο όσο και τη χλωρίδα αντίστοιχα. Μια παραβίαση σε αυτήν τη σχέση μπορεί να προκαλέσει αυτό που αποκαλούμε σύνδρομο των λεγόμενων διαπερατών εντέρων.
Λαμβάνοντας υπόψη ένα μόριο, για παράδειγμα, μια πρωτεΐνη ή άλλη που δεν πρέπει να διεισδύσει στη μεμβράνη, μπορεί να εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος και να προκαλέσει αλλεργίες και ακόμη και σοβαρές αυτοάνοσες αντιδράσεις στο σώμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην είμαστε εχθροί του βλεννογόνου μας και ιδιαίτερα της εντερικής χλωρίδας.
Στην πραγματικότητα, πολλοί συγγραφείς λένε ότι έχουμε περισσότερα ξένα και βακτηριακά κύτταρα από τα δικά μας
Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε συνεχώς σε συμβίωση με μια τεράστια μικροχλωρίδα που ζει μέσα μας και στις βλεννογόνους των οργάνων μας που αποτελεί σημαντικό μέρος της ύπαρξής μας. Έτσι, τα δημητριακά αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ανοσίας του σώματός μας.
Στο μεσημεριανό μας μενού προσφέρουμε συχνά όσπρια. Υπάρχει η πεποίθηση ότι είναι δύσκολο να αφομοιωθούν, αλλά όταν προετοιμάζονται σωστά, είναι χρήσιμα για όλους. Ακόμα και όταν έχουμε μια γαστρεντερική νόσο όπως η γαστρίτιδα ή η κολίτιδα, μπορούν να συμπεριληφθούν κατάλληλα στο μενού.
Όσπρια
Και εδώ θα πω κάτι ενδιαφέρον σε σχέση με το μαγείρεμα. Όταν μαγειρεύουμε δημητριακά ή όσπρια, η πρακτική μας έχει δείξει ένα πράγμα. Εάν βράζουμε αυτά τα όσπρια σε νερό, ακόμη και με μπαχαρικά, τότε αραιώνουμε τις ουσίες και η γεύση δείχνει ότι κάτι αρχίζει να λείπει. Ωστόσο, αν δεν προσθέσουμε αλάτι ή μπαχαρικά, αρχίζουν να φαίνονται όλα άγευστα.
Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή αραιώνουμε τα συστατικά και ιδιαίτερα τη σύνθεση του αλατιού. Και εδώ έχουμε ένα πολύ επιτυχημένο γαστρονομικό κόλπο, αλλά δεν είναι μόνο ένα φαγητό μαγειρικής, γιατί με αυτόν τον τρόπο εγγυόμαστε μια πολύ καλή σύνθεση αλατιού και ανόργανων συστατικών. ¨Οταν μαγειρεύουμε μερικά δημητριακά ή όσπρια, φακές, ρεβίθια, μπιζέλια, ώριμα φασόλια, φασόλια – τείνουμε να βράζουμε αυτά τα όσπρια σε χυμό σέλινο.
Με την πρώτη ματιά, αυτό είναι παράξενο, αλλά σε μια πιο προσεκτική εξέταση, είναι αρκετά οικονομικό, καθώς δεν περιλαμβάνει μεγάλη διαδικασία. Αυτό γίνεται απλά πιέζοντας το χυμό του σέλινου σε ένα αποχυμωτή και αντί να βράζουμε τα όσπρια σε απλά νερό, το βράζουμε σε χυμό σέλινο. Στη συνέχεια, ο καθένας από εμάς μπορεί να δοκιμάσει το αποτέλεσμα αυτού του πιάτου. Και όταν το μαγειρεύουμε με αυτόν τον τρόπο, με επιλεγμένα μπαχαρικά, μπορούμε να προχωρήσουμε στην προσθήκη χυμού από άλλα καρότα.
Μπορούμε να προσθέσουμε αποξηραμένα λαχανικά χωρίς συντηρητικά και άλλα μπαχαρικά. Με την ολοκλήρωση αυτού του πιάτου και μετά την απομάκρυνση από τη φωτιά, μπορούμε να προσθέσουμε λίγο λεμόνι. Αυτή η αντίδραση παράγει μια εξαιρετική γεύση. Παίρνουμε ένα εξαιρετικό πιάτο με την παρουσία αίσθησης αλατιού, χωρίς να προσθέσουμε επιπλέον χλωριούχο νάτριο.
Αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα του συστήματος που προσφέρουμε, γιατί με αυτό, είμαστε σε θέση να έχουμε κάτι περισσότερο από το χλωριούχο νάτριο, καθώς το συμμετέχον άλας, το οποίο προφανώς δεν ισχύει, θα πρέπει να εισαχθεί το χλωριούχο νάτριο σε απλή μορφή.
Όταν προσθέτουμε χλωριούχο νάτριο, τότε αντικαθιστά τα άλλα άλατα από το μενού μας
Το παράδοξο είναι ότι όταν προσθέτετε ένα νέο αλάτι στο χλωριούχο νάτριο, αντικαθιστά άλλους τύπους αλάτων που θα μπορούσαν να υπήρχαν – χάνουμε άλατα ασβεστίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου, καλίου κ.λπ.
Λοιπόν, όταν μαγειρεύουμε και προετοιμάζουμε φαγητό σε χυμό σέλινου, με αυτό το μικρό χαρακτηριστικό, με αυτή τη γαστρονομική λεπτομέρεια, αλλάζουμε ριζικά το μενού μας. Παρέχουμε τη σύνθεση αλατιού χωρίς να διακυβεύεται το πρωτότυπο. Παίρνουμε ένα εξαιρετικά νόστιμο πιάτο, πλούσιο σε πολλά άλατα, όχι μόνο χλωριούχο νάτριο, αλλά και πολλά άλλα, με εξαιρετική γεύση.
Συνοπτικά, όταν μαγειρεύουμε δημητριακά και ή όσπρια, δεν τα βράζουμε σε νερό, αλλά σε χυμό σέλινο. Ωστόσο, η εξαίρεση έρχεται μόνο όταν το πιάτο είναι παχύρρευστο, ενδέχεται να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να προσθέσουμε λίγο νερό πολλές φορές στο τέλος της διαδικασίας.