Το πρόγραμμα ανοσοποίησης διαφέρει από χώρα σε χώρα.

Προσδιορίζεται από μια μακροπρόθεσμη ανάλυση των πιο συχνών μολυσματικών ασθενειών που είναι ιδιαίτερες για την περιοχή, καθώς και ποιες είναι οι συνέπειές τους στην υγεία, τη βρεφική θνησιμότητα, εάν υπάρχουν επιλογές θεραπείας, χρόνιες επιπλοκές.

Τα εμβόλια χορηγούνται συνήθως για ασθένειες στις οποίες είτε δεν υπάρχει ειδική θεραπεία είτε οδηγούν σε πολύ σοβαρή βλάβη ή γίνονται χρόνιες

Χάρη στο εμβόλιο της ευλογιάς, αυτή η ασθένεια εξαλείφθηκε παγκοσμίως το 1982. Άρα, ας είμαστε λιγότερο σκεπτικοί σχετικά με τα εμβόλια.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα ανοσοποίησης, το πρώτο εμβόλιο που δίνεται σε ένα μωρό έως την 24η ώρα είναι το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β. Είναι μια ιογενής ασθένεια που προσβάλλει το ήπαρ και μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια ασθένεια και κίρρωση του ήπατος.

Μεταδίδεται κυρίως από το αίμα, μέσω όλων των σωματικών υγρών – αίμα, προϊόντα αίματος, σάλιο, σπέρμα, κολπικές εκκρίσεις. Μπορεί επίσης να μεταδοθεί από τη μητέρα στο μωρό μέσω του πλακούντα. Μπορούμε να μολυνθούμε από αυτήν, εάν χρησιμοποιούμε κοινόχρηστα προϊόντα περιποίησης, όπως ξυράφια, χτένες, οδοντόβουρτσες, κάτι που δεν πρέπει να κάνουμε. Αυτός ο ιός είναι εξαιρετικά ανθεκτικός και μπορεί να παραμείνει στο εξωτερικό περιβάλλον για επτά ημέρες. Είναι ανθεκτικός στο αλκοόλ, στις υψηλές θερμοκρασίες, στη κοραμίνη. Για αυτό το λόγο, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Η περίοδος επώασης της νόσου, δηλαδή η περίοδος από την έναρξη της λοίμωξης έως την έναρξη των πρώτων συμπτωμάτων διαρκεί πολύ. Μπορεί να διαρκέσει έως και 6 μήνες.

Στα νεογέννητα και μικρά παιδιά, συνήθως δεν υπάρχουν σοβαρά συμπτώματα και τις περισσότερες φορές η ασθένεια γίνεται χρόνια, γι ‘αυτό έχει εισαχθεί το εμβόλιο. Αυτό συνέβη στη χώρα μας μετά τον Αύγουστο του 1991. Συνήθως η πορεία ανοσοποίησης περιλαμβάνει τρεις ενέσεις. Η πρώτη χορηγείται στο νοσοκομείο μητρότητας, η δεύτερη τον πρώτο μήνα και η τελευταία στους 6 μήνες και το παιδί λαμβάνει πλήρη προστασία εάν εμβολιαστεί και τις τρεις φορές. Εάν η μητέρα είναι ασυμπτωματικός φορέας του ιού, το μωρό κινδυνεύει να μολυνθεί κατά τη γέννηση, επομένως το εμβόλιο χορηγείται νωρίτερα (έως 12 ώρες) ταυτόχρονα με μια ειδική, προστατευτική ανοσοσφαιρίνη.

Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Μολυσματικών και Παρασιτικών Νόσων, μετά την εισαγωγή αυτού του εμβολίου, η συχνότητα εμφάνισης στα παιδιά μειώθηκε κατά περισσότερο από 90%. Παραμένει υψηλή σε άτομα ηλικίας 20 έως 30 ετών που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Είναι αυτό το εμβόλιο επιβλαβές; Προκαλεί αντιδράσεις; Κάθε εμβόλιο είναι ένα βιολογικό προϊόν και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν τοπικές ή γενικές αντιδράσεις. Οι τοπικές αντιδράσεις είναι συνήθως στο σημείο της ένεσης και συμβαίνουν συχνότερα στην ανεπαρκή τεχνική ανοσοποίησης. Μπορούν να εκφραστούν σε πόνο, πρήξιμο, ερυθρότητα στο σημείο. Συχνές αντιδράσεις είναι πολύ σπάνιες σε μικρά παιδιά. Συνήθως μπορεί να είναι ήπιος πυρετός, μυϊκοί πόνοι, διάρροια, έμετος. Συνήθως εξασθενούν πολύ γρήγορα.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε μέσω της ομοιοπαθητικής για να μειώσουμε τις τοπικές και γενικές παρενέργειες μετά τον εμβολιασμό;

Διαλύστε 10 κόκκους “Thuja Occidentalis 30 CH” την ημέρα του εμβολιασμού και δώστε στο παιδί να πιει. Μετά από μία εβδομάδα, επαναλάβετε τη δόση. Την εβδομάδα μετά τον εμβολιασμό μπορείτε να δίνετε “Silicea 15 CH” 5 κόκκους καθημερινά. Εάν παρατηρήσετε πρήξιμο ή ερυθρότητα στο σημείο της ένεσης, μπορείτε να δώσετε το “Belladonna 9 CH” και το “Apis melifika 9 CH” 3 φορές 5 κόκκους. Εάν το παιδί έχει πυρετό και η θερμοκρασία του φτάσει τους 38,5 βαθμούς, συνοδευόμενη από ήπια κόπωση και εξάντληση, τότε η πιο κατάλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία είναι το “Ferum phosphoricum 9 CH” τρεις φορές 5 κόκκους.

Υπάρχει πολλή συζήτηση αυτές τις μέρες και υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις στο Διαδίκτυο σχετικά με τα επιβλαβή εμβόλια, για τα οποία υπάρχει η άποψη ότι έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες του νευρικού συστήματος, του αυτισμού, κ.λπ. Κάθε γονέας έχει νομικά το δικαίωμα να αρνηθεί να εμβολιάσει το παιδί του συμπληρώνοντας μια ειδική φόρμα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σαφής επιστημονική ένδειξη ότι, για παράδειγμα, ο αυτισμός προκαλείται από εμβόλια. Θεωρείται ακόμη ότι πρόκειται για συνδυασμό παραγόντων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτήν τη σοβαρή κατάσταση. Τόσο οι γενετικοί παράγοντες όσο και ο τρόπος εξέλιξης της εγκυμοσύνης και του τοκετού, καθώς και ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες, τα βαρέα μέταλλα, η διάθεση της μητέρας κ.λπ. έχουν κατηγορηθεί. Όμως όλα αυτά δεν έχουν αποδειχθεί οριστικά.

Ίσως αξίζει να εξεταστεί προτού λάβουμε την απόφασή μας, το εάν είμαστε υπέρ ή κατά των εμβολίων, εάν εκθέτουμε το παιδί σε τόσο μεγάλο κίνδυνο, που εξακολουθεί να έχει ένα ανώριμο μυαλό, ένα ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν το εκθέτουμε στον κίνδυνο μολύνσεων, ειδικά σε αυτές τις εντατικές επικοινωνίες, όπου είναι πιθανό να εισχωρήσουν λοιμώξεις που δεν είναι τόσο συχνές στη χώρα μας; Είναι δική σας η απόφαση.