Προβολές: 1994
Η βρογχίτιδα είναι μια ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος. Οι βρόγχοι είναι στην πραγματικότητα οι αεραγωγοί μεταξύ του στόματος, της μύτης και των πνευμόνων. Είναι ένας τύπος σωλήνα που μεταφέρει αέρα από το στόμα στους πνεύμονες.
Δυστυχώς, όταν υπάρχει φλεγμονή, μπορεί να είναι συνέχεια λοίμωξης στο λαιμό ή συνέπεια ρινικής καταρροής, ιογενών ή βακτηριακών λοιμώξεων. Όταν οδηγούν σε επιπλοκές, εμφανίζεται βρογχίτιδα. Ο μηχανισμός είναι απλός. Στην πραγματικότητα υπάρχει συστολή των αεραγωγών, δηλαδή, οι βρόγχοι έχουν σπασμό.
Επιπλέον, στο βλεννογόνο που επικαλύπτει το εσωτερικό των βρόγχων γίνεται φλεγμονή και πρήζεται, και η έκκριση που γενικά περιέχεται στο βρογχικό δέντρο γίνεται παχύτερη και πιο δύσκολη στην αποχέτευση. Αυτοί είναι οι τρεις μηχανισμοί με τους οποίους εμφανίζεται η βρογχίτιδα.
Οι λόγοι, όπως είπα, μπορεί να είναι διαφορετικοί και η ηλικία μπορεί να είναι διαφορετική. Όταν ένα παιδί είναι κάτω των 2 ετών, μιλάμε για βρογχιολίτιδα επειδή οι βρόγχοι του είναι πολύ μικροί και ονομάζονται βρογχιόλια. Μια φλεγμονή του βρογχιόλιου ονομάζεται βρογχιολίτιδα. Και στην περίπτωση των ηλικιωμένων μιλάμε για βρογχίτιδα.
Συνήθως ξεκινά με πυρετό, αλλά έχουμε βρογχίτιδα που ξεκινά χωρίς πυρετό. Το πιο χαρακτηριστικό για αυτούς είναι ο βήχας. Ο βήχας είναι σπαστικός, οδυνηρός και παροξυσμικός.
Συνήθως δεν είναι συνεχής, αλλά ταιριάζει. Όταν χειροτερεύει, ο βήχας γίνεται σχεδόν συνεχής. Η αναπνοή γίνεται επίσης δύσκολη – συνήθως είναι δύσκολη η εκπνοή, όχι η εισπνοή. Και όταν η κατάσταση επιδεινωθεί, οι γονείς μπορεί να ακούσουν έναν ήχο σαν σφύριγμα κατά την εκπνοή. Πολύ συχνά η σφαγίτιδα φώσα και το παιδί αναπνέει με την κοιλιά – αυτό γίνεται προφανές στους γονείς με γυμνό μάτι. Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν σοβαρές επιπλοκές, αλλά όταν βλέπουμε μώλωπες στο στόμα, μπορούμε επίσης να σκεφτούμε μια σοβαρή μορφή βρογχιολίτιδας.
Πολύ συχνά το παιδί αρνείται να φάει, πιο συχνά κάνει εμετό, όταν τρώει, και εκδιώκει τα πτύελα, έχει πονοκέφαλο, δύσπνοια, βουλωμένη μύτη, βραχνή φωνή. Σε γενικές γραμμές, αυτά είναι συμπτώματα που μπορούν να συνοδεύουν μια ιογενή λοίμωξη.
Οι τύποι βρογχίτιδας είναι η οξεία βρογχίτιδα και η χρόνια βρογχίτιδα. Η οξεία βρογχίτιδα διαρκεί για μία εβδομάδα, έως δύο το πολύ και υποχωρεί με συμπτωματική θεραπεία ή, σε ακραίες περιπτώσεις, με αντιβιοτική θεραπεία. Συνήθως μιλάμε για χρόνια βρογχίτιδα σε ενήλικες. ενώ στα παιδιά, είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί.
Οι αιτίες της βρογχίτιδας μπορεί επίσης να είναι εποχιακές. Συνήθως είναι το αποτέλεσμα ιογενών λοιμώξεων, αλλά η βρογχίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από αναθυμιάσεις, αέρια, αιθαλομίχλη, μολυσμένο αέρα, παθητικό κάπνισμα και δυστυχώς αυτό εξακολουθεί να είναι κοινό φαινόμενο. Άτομα, ειδικά παιδιά με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν επίσης να αρρωσταίνουν.
Γενικά, η διάγνωση της βρογχίτιδας δεν είναι δύσκολη για ένα γενικό ιατρό ή παιδίατρο. Η διάγνωση γίνεται μετά από εξέταση του παιδιού, αφού ακούσει και κάνει ακροαστική εξέταση στα σημεία που ανέφερε η μητέρα. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να κάνετε μια εξέταση ακτινογραφίας όταν ο γιατρός δεν είναι σίγουρος αν έχει καθαρή βρογχίτιδα ή πνευμονία. Επειδή ο βρογχικός συριγμός μπορεί να είναι αρκετά περίπλοκος, μερικές φορές επικαλύπτεται με πνευμονικό συριγμό και στη συνέχεια το παιδί σας πρέπει να ακτινογραφηθεί, οπότε όταν ο γιατρός σας πει ότι είναι απαραίτητο, φροντίστε να κάνετε ό, τι λέει. Οι μικροβιολογικές δοκιμές, δηλαδή η λήψη δείγματος από τη μύτη και το λαιμό, πραγματοποιούνται όταν μια βακτηριακή λοίμωξη θεωρείται ότι είναι η αιτία της βρογχίτιδας ή της βρογχιολίτιδας.
Για θεραπεία σε σύγχρονες συνθήκες, είναι καλύτερο να υιοθετήσετε τις εισπνοές με τη χρήση αλατούχου διαλύματος ή με ειδικές λύσεις που βελτιώνουν την αναπνοή, η οποία βοηθά στην ενυδάτωση της έκκρισης, η οποία είπαμε ότι είναι παχιά και κολλώδης, και πιο εύκολα οδηγεί σε αποχρωματισμό. Για τον ίδιο σκοπό, χρησιμοποιούνται βλεννολυτικά, δηλαδή σιρόπια που έχουν αποχρεμπτικό αποτέλεσμα. Οι πιο σημαντικές θεραπείες για βρογχίτιδα και βρογχιολίτιδα είναι οι βρογχοδιασταλτικοί παράγοντες, οι οποίοι είναι φάρμακα που διαστέλλουν τους βρόγχους. Εάν χαλαρώσουμε αυτόν τον σωλήνα μέσω του οποίου περνά ο αέρας, το παιδί σας αρχίζει να αναπνέει ευκολότερα, έτσι χρησιμοποιούνται βρογχοδιασταλτικά. Δεν είναι επικίνδυνα όταν εισπνέονται και επομένως είναι επιθυμητό να τα παίρνετε με εισπνοή.
Αντιφλεγμονώδη φάρμακα και θεραπεία με αντιβιοτικά χορηγούνται όταν έχει ήδη επιβεβαιωθεί μια βακτηριακή λοίμωξη, δηλαδή μετά από εξέταση αίματος με ίζημα και CRP. Εάν έχουμε αυξημένα επίπεδα ESR, CRP, λευκοκυττάρων ή μολύβδου στο διαφορικό αριθμό, απαιτείται αντιβιοτική θεραπεία. Και όχι, δεν είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζετε κάθε βρογχίτιδα και βρογχιολίτιδα με αντιβιοτικά.
Μετά από μια περίοδο βρογχίτιδας, το παιδί σας δεν πρέπει να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε ο πνευμονικός ιστός να μπορεί να αναρρώσει καλά και να αποτρέψει οποιοδήποτε πρόβλημα επανεμφάνισης. Και αν βρεθεί οποιαδήποτε άλλη αιτία εκτός από αναθυμιάσεις, αέρια, σκόνη, καπνό καπνού, θα πρέπει να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, αν είναι δυνατόν, από το περιβάλλον στο οποίο ζει το παιδί σας, ώστε να μην επαναληφθεί μια επαναλαμβανόμενη βρογχίτιδα. Η συχνή επανεμφάνιση βρογχίτιδας δυστυχώς οδηγεί σε άσθμα – άσθμα παιδικής ηλικίας ή άσθμα σε ενήλικες.
Η βρογχίτιδα μπορεί να είναι χρόνια, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αλλά η εξέταση και αντιμετώπιση από πνευμονολόγους – γιατρούς θεραπεύει τους πνεύμονες.