Προβολές: 1010
Η στηθάγχη είναι μια από τις πιο κοινές ασθένειες, ιδιαίτερα διαδεδομένη κατά τους χειμερινούς μήνες. Φυσικά, μπορεί να συμβεί σε όλες τις εποχές του έτους, αλλά οι αιτίες διαφέρουν.
Πρώτα ας καταλάβουμε τι είναι οι αμυγδαλές. Βρίσκονται στην στοματική κοιλότητα.
Αν και ένα άτομο έχει πέντε αμυγδαλές, θα επικεντρωθούμε κυρίως σε δύο από αυτές. Οι υπερώες αμυγδαλές βρίσκονται πίσω από τον μαλακό ουρανίσκο, πίσω από τους υπερώους λοβούς μπροστά από το φάρυγγα. Έχουν κυκλικό σχήμα και είναι κατασκευασμένες από λεμφοειδή ιστό. Αποτελούν μέρος του αμυντικού συστήματος του σώματος, του ανοσοποιητικού συστήματος, και εμποδίζουν τις μολύνσεις από την είσοδο στους αεραγωγούς. Έχουν μια συγκεκριμένη λειτουργία για εκτέλεση και δεν πρέπει να αφαιρεθούν χωρίς βάσιμο λόγο.
Η στηθάγχη ή η αμυγδαλίτιδα είναι μια ασθένεια που μπορεί να προκληθεί από ιογενή ή βακτηριακή λοίμωξη.
Η ιογενής στηθάγχη είναι συνήθως πολύ πιο συχνή και είναι ευκολότερο να αντιμετωπιστεί. Αλλά, δυστυχώς, μπορεί να εξελιχθεί σε κάποια πιο σοβαρή ασθένεια, όπως λαρυγγίτιδα, τραχειίτιδα, πνευμονία κ.λπ., αλλά αυτό είναι λιγότερο συχνό. Οι βακτηριακές λοιμώξεις είναι, δυστυχώς, πιο σοβαρές καθώς εξελίσσονται και απαιτούν πιο σοβαρή θεραπεία.
Πώς εξελίσσεται η ιογενής στηθάγχη;
Συνήθως ξεκινά με πονόλαιμο ή επίμονο κνησμό στο λαιμό ή δυσφορία κατά την κατάποση που δυστυχώς δεν μπορούν να εξηγήσουν τα μικρά παιδιά. Συνήθως σταματούν να τρώνε ή μειώνουν την πρόσληψη υγρών και στη συνέχεια ο πυρετός ακολουθεί.
Μερικές φορές, ο πυρετός συμπίπτει χρονικά με τον πονόλαιμο, και οι δύο ξεκινούν ταυτόχρονα. Συνήθως μπορεί να παρατηρηθεί από το γιατρό υπεραιμία ή ερυθρότητα των αμυγδαλών, των υπερώων τόξων και ολόκληρου του λαιμού.
Μπορεί να υπάρχουν μικρά κυστίτιδά στο λαιμό όταν πρόκειται για έρπη και κάποια είδη έρπη μπορεί επίσης να εισέλθουν στις άφθες. Εάν υπάρχει ένα τέτοιο σύμπτωμα, θα σας εξηγηθεί από το γιατρό σας. Αυτά τα στηθιαία συμπτώματα αντιμετωπίζονται με συμπτωματικές θεραπείες όπως:
- σπρέι λαιμού
- δισκία λαιμού
- ανοσοδιεγερτικά
- αντιπυρετικά φάρμακα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Άλλοι στηθιαίοι όπως οι βακτηριακοί στηθάγχες, συσσωρεύονται πολύ στις τρύπες των αμυγδαλών. Μπορούν να είναι σαν κουκκίδες ή να καλύπτουν ολόκληρη την περιοχή. Μερικές φορές οι γονείς των μεγαλύτερων παιδιών μπορούν να το δουν μόνοι τους όταν το παιδί ανοίγει το στόμα του. Ορατές κηλίδες πύου είναι εμφανείς.
Πολύ συχνά, η στηθάγχη του παιδιού μυρίζει άσχημα και αυτό μπορεί να είναι οδηγός, αλλά στο 99% των περιπτώσεων, η στηθάγχη συνοδεύεται από πολύ υψηλό πυρετό και επίμονη άρνηση λήψης τροφής από το παιδί. Αυτές οι ενδείξεις θα σας πουν ότι πρέπει να δείτε έναν γιατρό γρήγορα.
Οξεία στηθάγχη και χρόνια στηθάγχη
Μέχρι στιγμής μιλάμε για την οξεία στηθάγχη. Διαφέρει από τη χρόνια στηθάγχη, όταν η πάθηση με την παρουσία πύου στις αμυγδαλές, κακή αναπνοή, συχνή ασθένεια, κόπωση, δυσφορία και άρνηση τροφής διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα ή επαναλαμβάνεται. Η επανεμφάνιση της πυώδους στηθάγχης μπορεί να συμβεί για μια χρονική περίοδο, μια εβδομάδα αργότερα, δύο εβδομάδες αργότερα ή ένα μήνα αργότερα.
Στη συνέχεια, πρέπει επίσης να συμβουλευτείτε έναν ωτορινολαρυγγολόγο. Πρέπει να γίνει μέτρηση αίματος και πρέπει να ληφθεί έκκριση λαιμού για να αναζητηθεί πιθανός βακτηριακός παράγοντας που μπορεί να έχει παγιδευτεί στις αμυγδαλές, οπότε μπορεί να απαιτείται μεγαλύτερη θεραπεία.
Εκτιμάται ότι ένα παιδί θα πρέπει να έχει τουλάχιστον επτά περιόδους πυώδους στηθάγχης εντός ενός ημερολογιακού έτους για να κάνει αμυγδαλεκτομή – αφαίρεση των πρόσθιων αμυγδαλών.
Οι αμυγδαλές έχουν τη λειτουργία τους και ιδανικά δεν πρέπει να εξαχθούν
Δυστυχώς, μερικές φορές η πυώδης στηθάγχη και γενικά η στηθάγχη, μπορούν να προκαλέσουν επιπλοκές. Ποιες είναι αυτές οι επιπλοκές; Αυτά είναι τα περιτοναϊκά αποστήματα, που σημαίνει ότι υπάρχει φλεγμονή στον ιστό των αμυγδαλών και αυτός γίνεται πυώδης. Αυτή είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση.
Μπορεί να εμφανιστεί λαρυγγικό οίδημα ή λαρυγγίτιδα. Η λοίμωξη μπορεί να ταξιδέψει μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και να φτάσει στις αρθρώσεις προκαλώντας οξύ ρευματισμό, η οποία είναι μια πολύ δυσάρεστη συστηματική ασθένεια. Είναι θεραπεύσιμος, αλλά προκαλεί πολύ πόνο.
Η φλεγμονή του μέσου ωτός είναι η πιο συχνή επιπλοκή μετά τη στηθάγχη, επειδή η φλεγμονή του λαιμού φτάνει στο μέσο αυτί μέσω του ευσταχιανού σωλήνα και οδηγεί σε ωτίτιδα. Η θεραπεία βασίζεται σε αντιβιοτικά, όπως συμβαίνει στην πυώδη στηθάγχη.
Μια άλλη επιπλοκή είναι η οξεία σπειραματονεφρίτιδα, η οποία συνδέεται και πάλι με την εξάπλωση της λοίμωξης μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, καθώς και με τη χρόνια αμυγδαλίτιδα, για την οποία έχουμε ήδη μιλήσει.
Η διάγνωση είναι εύκολη. Μετά από εξέταση γιατρού, συνήθως μετά την πρώτη εξέταση, μπορούμε ήδη να πούμε ποια είναι η στηθάγχη και ποια είναι η θεραπεία. Δυστυχώς, οι γιατροί μπορούν να συγχέουν τη στηθάγχη με την οστρακιά.
Η οστρακιά προκαλείται από ένα συγκεκριμένο βακτήριο, τον βήτα-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Α, αλλά συνήθως δεν έχει την τυπική πυώδη κατάσταση. Επίσης, στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν ερυθρές κηλίδες στο μαλακό ουρανίσκο, το οποίο απαιτεί επίσης θεραπεία με αντιβιοτικά. Η οστρακιά μπορεί να ελεγχθεί με έκκριση λαιμού.
Η στηθάγχη του Vincent είναι μια πολύ σοβαρή ασθένεια και διαγιγνώσκεται συνήθως από έναν ειδικό ΩΡΛ. Περιλαμβάνει τη νέκρωση ή τον πρόωρο θάνατο του ιστού των αμυγδαλών. Η θεραπεία είναι πολύ πιο σοβαρή.
Η Agranulocytosis είναι μια απότομη μείωση των λευκοκυττάρων, η οποία είναι επίσης μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να ανιχνευθεί ιατρικά. Η λοιμώδης μονοπυρήνωση εμφανίζεται με συχνή στηθάγχη, συνήθως εντός περιόδου έξι μηνών και προκαλείται από έναν συγκεκριμένο ιό, τον ιό Epstein-Bar, ο οποίος πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί με συγκεκριμένο τρόπο. Το παιδί πρέπει να λαμβάνει ειδική δίαιτα και τροφή.
Έτσι, εάν υπάρχει πιθανότητα επιπλοκών, θα πρέπει να σας εξηγηθούν από τους γιατρούς σας.
Πώς να αντιμετωπίσετε τη στηθάγχη;
Η καταρροϊκή στηθάγχη ή ιογενής στηθάγχη, είναι συμπτωματική και δεν απαιτείται καρδιακή θεραπεία. Κανονικά, εάν το παιδί σας συνεχίσει να έχει πυρετό για περισσότερο από τρεις έως τέσσερις ημέρες και ο πονόλαιμος δε βελτιωθεί, πρέπει να εξεταστεί μια έκκριση λαιμού, ένας πλήρης αριθμός αίματος με διαφορική μέτρηση και ίζημα και CRP για να προσδιοριστεί εάν η καταρροϊκή στηθάγχη έχει μετατραπεί σε πυώδης στηθάγχη ή όχι και εάν υπάρχει βακτηριακή λοίμωξη. Εάν υπάρχει ήδη μετάβαση από τη καταρροϊκή στη πυώδη στηθάγχη και συσσώρευση βακτηριακής λοίμωξης, η θεραπεία είναι τόσο συμπτωματική όσο και αντιβιοτική.